Atlantis/is: Difference between revisions

From TSL Encyclopedia
No edit summary
Tags: Mobile edit Mobile web edit
(Updating to match new version of source page)
Tags: Mobile edit Mobile web edit
 
(41 intermediate revisions by 2 users not shown)
Line 2: Line 2:
[[File:101612C.jpg|thumb|upright|alt=caption|Atlantis eftir Auriel Bessemer]]
[[File:101612C.jpg|thumb|upright|alt=caption|Atlantis eftir Auriel Bessemer]]


Eyjaálfan sem var til þar sem Atlantshafið er núna og sem sökk í hamförum ([[Nóaflóðið]]) fyrir um það bil 11.600 árum samkvæmt útreikningum James Churchward. Platón lýsti ljóslega þessu meginlandi; sjáandinn [[Edgar Cayce]] lýsti því í lestrum sínum; sviðsmyndir byggðar á endurminningum eftur Taylor Caldwell úr „Romance of Atlantis“; Otto Muck kannaði og fann vísindalegar vísbendingar fyrir nákvæmri tímasetningu eyðingar  meginlandsins (af völdum smástirnis sem steyptist inn í Bermúdaþríhyrninginn með krafti 30.000 vetnissprengja) klukkan 20:00. 5. júní 8498 <small>f</small>.<small>Kr</small>.!  
Eyjaálfan sem var til þar sem Atlantshafið er núna og sem sökk í hamförum ([[Special:MyLanguage/Flood of Noah|Nóaflóðið]]) fyrir um það bil 11.600 árum samkvæmt útreikningum James Churchward. Platón lýsir ljóslega þessu meginlandi; sjáandinn [[Special:MyLanguage/Edgar Cayce|Edgar Cayce]] lýsir því í lestrum sínum; sviðsmyndir byggðar á endurminningum eftur Taylor Caldwell úr „Romance of Atlantis“; Otto Muck kannaði og fann vísindalegar vísbendingar fyrir nákvæmri tímasetningu eyðingar  meginlandsins (af völdum smástirnis sem steyptist inn í Bermúdaþríhyrninginn með krafti 30.000 vetnissprengja) klukkan 20:00. 5. júní 8498 <small>f</small>.<small>Kr</small>.!  


<span id="Accounts_of_Atlantis"></span>
<span id="Accounts_of_Atlantis"></span>
Line 9: Line 9:
Í samræðum Timaeus og Critias segir Platón frá því að á „eyjunni Atlantis hafi verið mikið og dásamlegt heimsveldi“ sem stjórnaði Afríku allt til Egyptalands og Ítalíu í Evrópu og „öðrum heimshlutum“ (talið vera tilvísun í Ameríku, sérstaklega Mið-Ameríku, Perú og Mississippi-dal). Því hefur verið haldið fram að Atlantis og litlar eyjar í austri og vestri mynduðu samfellda landbrú frá Ameríku til Evrópu og Afríku.
Í samræðum Timaeus og Critias segir Platón frá því að á „eyjunni Atlantis hafi verið mikið og dásamlegt heimsveldi“ sem stjórnaði Afríku allt til Egyptalands og Ítalíu í Evrópu og „öðrum heimshlutum“ (talið vera tilvísun í Ameríku, sérstaklega Mið-Ameríku, Perú og Mississippi-dal). Því hefur verið haldið fram að Atlantis og litlar eyjar í austri og vestri mynduðu samfellda landbrú frá Ameríku til Evrópu og Afríku.


W. Scott-Elliot’s ''Story of Atlantis'' presents the records of Atlantean civilization as revealed by clairvoyance. Scott-Elliot’s book is a compilation of the discoveries of a number of students who, according to Theosophist A. P. Sinnett, were “allowed access to some maps and other records ... from the remote periods concerned” to promote the success of their work. These maps, he says, had been physically preserved by those other than the races presently occupying Europe—presumably by the Adepts who tutored students of Theosophy, although Sinnett does not specify.  
''Saga Atlantis'' eftir W. Scott-Elliot sem með skyggnigáfu sinni greinir frá siðmenningu í Atlantshafi. Bók Scott-Elliots er samantekt á uppgötvunum fjölda nemenda sem, samkvæmt guðspekingnum A. P. Sinnett, fengu „aðgang að kortum og öðrum gögnum ... frá viðkomandi framandi tímabilum“ til að stuðla að velgengni starfa þeirra. Þessi kort, segir hann, hafi aðrir kynþættir varðveitt efnislega en þeir sem búsettir eru í Evrópu. Þeir hafa væntanlega verið fullnumer sem kenndu guðspekinemum þó að Sinnett tilgreini það ekki.  


Scott-Elliot writes that the continent was destroyed in stages, with cataclysm occurring 800,000, 200,000 and 80,000 years ago, with the last remnant of Atlantis being the continent-island Poseidonis, located near the Azores, which in 9564 <small>B</small>.<small>C</small>. was submerged in a catastrophe referred to in many ancient writings, including those of Plato.
Scott-Elliot skrifar að álfan hafi eyðst í áföngum þar sem hamfarir urðu fyrir 800.000, 200.000 og 80.000 árum síðan uns síðustu leifar Atlantis sem var meginlandseyjan Poseidonis, staðsett nálægt Azoreyjum, sukku árið 9564 <small>f</small>.<small>Kr</small>. í stórslysi sem vísað er til í mörgum fornum ritum, þar á meðal Platóns.


<span id="The_golden_age_of_Jesus_on_Atlantis"></span>
<span id="The_golden_age_of_Jesus_on_Atlantis"></span>
== Gullöld á Atlantis undir stjórn Jesú ==
== Gullöld á Atlantis undir stjórn Jesú ==


The ascended masters have revealed that [[Jesus]] reigned as emperor and high priest over a golden-age civilization on Atlantis that lasted two thousand years, from 34,550 <small>B</small>.<small>C</small>. until 32,550 <small>B</small>.<small>C</small>. This age was seventeen ages previous to our own, and it was under the sign of Cancer. Jesus was born in 33,050 <small>B</small>.<small>C</small>. and began his reign in 33,000 <small>B</small>.<small>C.</small> after the golden age had been in progress for over 1,500 years. His consort was his [[twin flame]], whom we know as the ascended lady master [[Magda]]. They ruled because they were the highest representatives of God in embodiment in that civilization. All the people of this civilization knew and accepted God’s will. Jesus and Magda did not have to impose any rules on the people because they were all in attunement with their Divine Source.   
Hinir uppstignu meistarar hafa opinberað að [[Special:MyLanguage/Jesus|Jesús]] hafi ríkt sem keisari og æðsti prestur yfir gullaldarmenningu á Atlantis sem stóð í tvö þúsund ár, frá 34.550 <small>f</small>.<small>Kr</small>. til 32.550 <small>f</small>.<small>Kr</small>. Þessi tími var sautján þúsund árum á undan okkar eigin og var undir krabbamerkinu. Jesús fæddist árið 33.050 <small>f</small>.<small>Kr</small>. og ríkti frá 33.000 <small>f</small>.<small>Kr.</small> eftir að gullöldin hafði verið í gangi í yfir 1.500 ár. Félagi hans var [[Special:MyLanguage/twin flame|tvíburalogi]] hans sem við þekkjum sem uppstigna kvenmeistarann [[Special:MyLanguage/Magda|Mögdu]]. Þau ríktu vegna þess að þau voru æðstu fulltrúar Guðs í endurholdgun í þeirri siðmenningu. Allt fólk þessarar siðmenningar þekkti og fylgdi vilja Guðs. Jesús og Magda þurftu ekki að setja fólkinu neinar reglur vegna þess að það var samstillt guðlegri uppsprettu sinni.   


However, after Jesus had reigned for 450 years, the seeds of corruption were sown by one called Xenos, who was chief counsellor to the emperor. Finally Xenos convinced the people to revolt against the government (personified in Jesus) because the government was supposedly not supporting them. Xenos took over as leader of the government. Jesus Christ, Magda and two million loyal subjects (20 percent of the people) went to the land that later was to become Suern—India including Arabia. Half of them made their ascension at that time; the other half have continued to evolve on earth until today.   
Eftir að Jesús hafði ríkt í 450 ár sáði hins vegar Xenos nokkur fræjum spillingarinnar í huga fólks en hann var aðalráðgjafi keisarans. Að lokum sannfærði Xenos fólkið um að gera uppreisn gegn stjórnvöldum (persónugerð í Jesú) vegna þess að ríkisstjórnin studdi það ekki að sögn. Xenos tók við sem leiðtogi ríkisstjórnarinnar. Jesús Kristur, Magda og tvær milljónir dyggra þegna (20 prósent þjóðarinnar) fóru til landsins sem síðar átti að verða Suern—Indland þar á meðal Arabía. Helmingur íbúanna gekk í gegnum upprisuna á þeim tíma; hinn helmingurinn hefur haldið áfram þróun sinni á jörðinni fram til þessa dags.   


On Atlantis, the once golden-age civilization gradually descended into barbarism as the people, imperceptibly to themselves, grew dense and insensitive to life. Looting and anarchy prevailed to the point where even Xenos lost control. Over time the cities disappeared and crumbled. Barbarism reigned on Atlantis from 30,000 <small>B</small>.<small>C</small>. to 16,000 <small>B</small>.<small>C</small>., when the great civilization of Poseid arose.   
Á Atlantis hnignaði hins vegar gullaldarmenningin smám saman niður í villimennsku þegar fólkið, án eigin vitundar, varð gróft og ónæmt fyrir lífinu. Rán og stjórnleysi ríkti að því marki að jafnvel Xenos missti stjórnartaumana. Með tímanum hurfu borgirnar og molnuðu. Ruddaskapur ríkti á Atlantis frá 30.000 <small>f</small>.<small>Kr</small>. til 16.000 <small>f</small>.<small>Kr</small>., uns hin mikla siðmenning Poseid varð til.   


[[File:ELLIOT(1896) Atlantis, Map4.jpg|thumb|upright=1.2|alt=caption|Kort eftir W. Scott-Elliot’s af Atlantis frá 80,000 <small>f</small>.<small>Kr.</small> uns það sökk að fullu]]
[[File:ELLIOT(1896) Atlantis, Map4.jpg|thumb|upright=1.2|alt=caption|Kort eftir W. Scott-Elliot’s af Atlantis frá 80,000 <small>f</small>.<small>Kr.</small> uns það sökk að fullu]]
Line 27: Line 27:
== Síðustu ár Atlantis ==
== Síðustu ár Atlantis ==


About 15,000 <small>B</small>.<small>C</small>., Jesus returned as the ruler, the Rai, of Atlantis. As described by [[Phylos the Tibetan]] in his book ''A Dweller on Two Planets'', this great Rai appeared in the Temple of the capital, Caiphul, and caused to spring up there the [[Maxin]], the Fire of [[Incal]]. This unfed flame burned on the altar of the temple for five thousand years. The Rai of the Maxin Light ruled for 434 days. He revised the laws and provided a legal code that governed Atlantis for thousands of years to come.   
Um 15.000 <small>B</small>.<small>C</small>., sneri Jesús aftur sem stjórnandi, Rai, á Atlantis. Eins og [[Special:MyLanguage/Phylos the Tibetan|Tíbetinn Phýlos]] lýsti í bók sinni ''Jaðarbúinn'' birtist þessi mikli maður, Rai, í hofi höfuðborgarinnar, Kaifúl, og varð til þess að heilsulindin [[Special:MyLanguage/Maxin|Maxín]] spratt upp þar, [[Special:MyLanguage/Incal|Inkal]]-eldurinn. Þessi ókynti logi brann á altari musterisins í fimm þúsund ár. Rai Maxin ljóssins ríkti í 434 daga. Hann endurskoðaði lögin og setti lagareglur sem stjórnuðu Atlantis í þúsundir ára fram í tímann.   


After a long golden age, the civilization of Atlantis was corrupted by false priests, until “God saw that the wickedness of man was great in the earth, and that every imagination of the thoughts of his heart was only evil continually.<ref>Gen. 6:5.</ref> The last remnant of Atlantis went down in the great cataclysm that is recorded in the Bible as the Flood of Noah.  
Eftir langa gullöld spilltu falsprestar siðmenningu Atlantis þar til "Drottinn sá, að illska mannsins var mikil á jörðinni og að allar hugrenningar hjarta hans voru ekki annað en illska alla daga."<ref> Gen. 6:5.</ref> Síðustu leifar Atlantis féllu í hamförunum miklu sem skráð er í Biblíunni sem Nóaflóðið.  


<span id="For_more_information"></span>
<span id="For_more_information"></span>
Line 38: Line 38:
Edgar Cayce, ''Atlantis'' (Virginia Beach: A.R.E. Press, 2014).
Edgar Cayce, ''Atlantis'' (Virginia Beach: A.R.E. Press, 2014).


W. Scott-Elliot, ''Munnmælagsögur af Atlantis og hið tínda meginland Lemúríu'' (Wheaton: Theosophical Publishing House [Quest Books], 1925, 1990), bls. 3–89.
W. Scott-Elliot, ''Legends of Atlantis and Lost Lemuria'' (Wheaton: Theosophical Publishing House [Quest Books], 1925, 1990), bls. 3–89.


Phylos the Tibetan, ''A Dweller on Two Planets'' (Borden, 1952).
Phylos the Tibetan, ''A Dweller on Two Planets'' (Borden, 1952).
Line 48: Line 48:
Ignatius Donnelly, ''Atlantis: The Antediluvian World'' (New York: Dover Publications, 1976), bls. 11, 23, 173, 473.  
Ignatius Donnelly, ''Atlantis: The Antediluvian World'' (New York: Dover Publications, 1976), bls. 11, 23, 173, 473.  


Fyrirlestrar um Atlantis fluttir af Elizabeth Clare Prophet, byggðir á kenningum hinna uppstignu meistara og á ritinu ''A Dweller on Two Planets'', eftir Phylos Tíbetan, eru fáanleg á [https://www.AscendedMasterLibrary.org www.AscendedMasterLibrary. org].  
Fyrirlestrar um Atlantis sem Elizabeth Clare Prophet flutti, byggðir á kenningum hinna uppstignu meistara og á ritinu ''A Dweller on Two Planets'', eftir Tíbetann Phýlos, eru fáanleg á [https://www.AscendedMasterLibrary.org www.AscendedMasterLibrary. org].  


<span id="Sources"></span>
<span id="Sources"></span>
Line 58: Line 58:


{{MTR}}.
{{MTR}}.
 
[[Category:Golden ages{{#translation:}}]]
[[Category:Gullaldir]]


<references />
<references />

Latest revision as of 15:29, 8 July 2024

caption
Atlantis eftir Auriel Bessemer

Eyjaálfan sem var til þar sem Atlantshafið er núna og sem sökk í hamförum (Nóaflóðið) fyrir um það bil 11.600 árum samkvæmt útreikningum James Churchward. Platón lýsir ljóslega þessu meginlandi; sjáandinn Edgar Cayce lýsir því í lestrum sínum; sviðsmyndir byggðar á endurminningum eftur Taylor Caldwell úr „Romance of Atlantis“; Otto Muck kannaði og fann vísindalegar vísbendingar fyrir nákvæmri tímasetningu eyðingar meginlandsins (af völdum smástirnis sem steyptist inn í Bermúdaþríhyrninginn með krafti 30.000 vetnissprengja) klukkan 20:00. 5. júní 8498 f.Kr.!

Frásagnir af Atlantis

Í samræðum Timaeus og Critias segir Platón frá því að á „eyjunni Atlantis hafi verið mikið og dásamlegt heimsveldi“ sem stjórnaði Afríku allt til Egyptalands og Ítalíu í Evrópu og „öðrum heimshlutum“ (talið vera tilvísun í Ameríku, sérstaklega Mið-Ameríku, Perú og Mississippi-dal). Því hefur verið haldið fram að Atlantis og litlar eyjar í austri og vestri mynduðu samfellda landbrú frá Ameríku til Evrópu og Afríku.

Saga Atlantis eftir W. Scott-Elliot sem með skyggnigáfu sinni greinir frá siðmenningu í Atlantshafi. Bók Scott-Elliots er samantekt á uppgötvunum fjölda nemenda sem, samkvæmt guðspekingnum A. P. Sinnett, fengu „aðgang að kortum og öðrum gögnum ... frá viðkomandi framandi tímabilum“ til að stuðla að velgengni starfa þeirra. Þessi kort, segir hann, hafi aðrir kynþættir varðveitt efnislega en þeir sem búsettir eru í Evrópu. Þeir hafa væntanlega verið fullnumer sem kenndu guðspekinemum þó að Sinnett tilgreini það ekki.

Scott-Elliot skrifar að álfan hafi eyðst í áföngum þar sem hamfarir urðu fyrir 800.000, 200.000 og 80.000 árum síðan uns síðustu leifar Atlantis sem var meginlandseyjan Poseidonis, staðsett nálægt Azoreyjum, sukku árið 9564 f.Kr. í stórslysi sem vísað er til í mörgum fornum ritum, þar á meðal Platóns.

Gullöld á Atlantis undir stjórn Jesú

Hinir uppstignu meistarar hafa opinberað að Jesús hafi ríkt sem keisari og æðsti prestur yfir gullaldarmenningu á Atlantis sem stóð í tvö þúsund ár, frá 34.550 f.Kr. til 32.550 f.Kr. Þessi tími var sautján þúsund árum á undan okkar eigin og var undir krabbamerkinu. Jesús fæddist árið 33.050 f.Kr. og ríkti frá 33.000 f.Kr. eftir að gullöldin hafði verið í gangi í yfir 1.500 ár. Félagi hans var tvíburalogi hans sem við þekkjum sem uppstigna kvenmeistarann Mögdu. Þau ríktu vegna þess að þau voru æðstu fulltrúar Guðs í endurholdgun í þeirri siðmenningu. Allt fólk þessarar siðmenningar þekkti og fylgdi vilja Guðs. Jesús og Magda þurftu ekki að setja fólkinu neinar reglur vegna þess að það var samstillt guðlegri uppsprettu sinni.

Eftir að Jesús hafði ríkt í 450 ár sáði hins vegar Xenos nokkur fræjum spillingarinnar í huga fólks en hann var aðalráðgjafi keisarans. Að lokum sannfærði Xenos fólkið um að gera uppreisn gegn stjórnvöldum (persónugerð í Jesú) vegna þess að ríkisstjórnin studdi það ekki að sögn. Xenos tók við sem leiðtogi ríkisstjórnarinnar. Jesús Kristur, Magda og tvær milljónir dyggra þegna (20 prósent þjóðarinnar) fóru til landsins sem síðar átti að verða Suern—Indland þar á meðal Arabía. Helmingur íbúanna gekk í gegnum upprisuna á þeim tíma; hinn helmingurinn hefur haldið áfram þróun sinni á jörðinni fram til þessa dags.

Á Atlantis hnignaði hins vegar gullaldarmenningin smám saman niður í villimennsku þegar fólkið, án eigin vitundar, varð gróft og ónæmt fyrir lífinu. Rán og stjórnleysi ríkti að því marki að jafnvel Xenos missti stjórnartaumana. Með tímanum hurfu borgirnar og molnuðu. Ruddaskapur ríkti á Atlantis frá 30.000 f.Kr. til 16.000 f.Kr., uns hin mikla siðmenning Poseid varð til.

caption
Kort eftir W. Scott-Elliot’s af Atlantis frá 80,000 f.Kr. uns það sökk að fullu

Síðustu ár Atlantis

Um 15.000 B.C., sneri Jesús aftur sem stjórnandi, Rai, á Atlantis. Eins og Tíbetinn Phýlos lýsti í bók sinni Jaðarbúinn birtist þessi mikli maður, Rai, í hofi höfuðborgarinnar, Kaifúl, og varð til þess að heilsulindin Maxín spratt upp þar, Inkal-eldurinn. Þessi ókynti logi brann á altari musterisins í fimm þúsund ár. Rai Maxin ljóssins ríkti í 434 daga. Hann endurskoðaði lögin og setti lagareglur sem stjórnuðu Atlantis í þúsundir ára fram í tímann.

Eftir langa gullöld spilltu falsprestar siðmenningu Atlantis þar til "Drottinn sá, að illska mannsins var mikil á jörðinni og að allar hugrenningar hjarta hans voru ekki annað en illska alla daga."[1] Síðustu leifar Atlantis féllu í hamförunum miklu sem skráð er í Biblíunni sem Nóaflóðið.

Til frekari upplýsinga

H. P. Blavatsky, The Secret Doctrine (London: Theosophical Publishing Co., 1888), II. bindi, sjá atriðaskrá um margar tilvísanir og lýsingar af Atlantis.

Edgar Cayce, Atlantis (Virginia Beach: A.R.E. Press, 2014).

W. Scott-Elliot, Legends of Atlantis and Lost Lemuria (Wheaton: Theosophical Publishing House [Quest Books], 1925, 1990), bls. 3–89.

Phylos the Tibetan, A Dweller on Two Planets (Borden, 1952).

James Churchward, The Lost Continent of Mu (1931; reprint, New York: Paperback Library Edition, 1968), bls. 226.

Otto Muck, The Secret of Atlantis (New York: Pocket Books, 1979).

Ignatius Donnelly, Atlantis: The Antediluvian World (New York: Dover Publications, 1976), bls. 11, 23, 173, 473.

Fyrirlestrar um Atlantis sem Elizabeth Clare Prophet flutti, byggðir á kenningum hinna uppstignu meistara og á ritinu A Dweller on Two Planets, eftir Tíbetann Phýlos, eru fáanleg á www.AscendedMasterLibrary. org.

Heimildir

Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, Saint Germain On Alchemy: Formulas for Self-Transformation.

Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, Lords of the Seven Rays.

Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Masters and Their Retreats.

  1. Gen. 6:5.