Tiamat/is

Tíamat og Marduk

 
Hluti af greinaröð um Sólarkerfi

---

   Sólin    Helíos og Vesta Musteri sólarinnar Sólblettir

---

   Reikistjörnur    Merkúr Venus Frelsisstjarnan (Jörðin) Mars Júpíter Satúrnus Úranus Neptúnus Plútó

---

   Fyrrum plánetur    Tíamat Hedron Maldek

---

   Aðrir hnettir    Tunglið Lilið Vúlkan Smástirni Halastjörnur Halastjarnan Kóhoutek

Í babýlonskri goðafræði er „Tíamat“ kvenkyns óreiðuvaldið (táknað sem stjórnleysi, ólgusjór eða kraftar saltvatnsins) sem tekur á sig mynd dreka. Hún er lýst sem óvinur guða ljóss og laga.

Sköpunarsaga Babýlons

Eins og sagan er sögð í Babýlonsku sköpunarsögunni, voru Tíamat og eiginmaður hennar, Aspu (frumfaðirinn, persónugervingur hafsins, djúpsins, krafta ferskvatnsins), til ásamt syni þeirra, Mummu, áður en himinn og jörð voru sköpuð. Eftir að kynslóðir af guðum komu frá Aspu og Tíamat, ákvað Aspu, reiður út í þessar ólgusömu og háværu verur sem trufluðu fyrri frið hans, að losna við nýju guðina. Einn þeirra, Ea, frétti af þessu og eyddi Aspu áður en hann gat hrint áformum sínum í framkvæmd.

Hin hefndargjarna Tíamat varð þannig ógnvekjandi óvinur nýju guðanna, þar til hún og öfl ringulreiðarinnar (þar á meðal risavaxnir drekar og höggormar sem hún skapaði sem bandamenn sína) voru að lokum yfirbuguð af Mardúk, hinum mikla guði Babýlonar, sem síðan mótaði himininn og jörðina og skipulagði alheiminn. Í annarri útgáfu af sköpunarsögunni táknar Tíamat neðanjarðarvatn ringulreiðarinnar, frumregluna sem jörðin reis upp úr í formi fjalls.

Kenningar Zechariah Sitchin

Zecharia Sitchin túlkar sköpunargoðsögnina sem sögu um sköpun sólkerfisins okkar: Í upphafi, áður en hinar reikistjarnurnar mynduðust, voru aðeins Aspu (sólin), Mummu (Merkúr (reikistjarnan)) og Tíamat. Tíamat („týnda reikistjarnan“) klofnaði síðar í tvennt þegar hún rakst á fylgitungl Mardúks, stórrar reikistjörnu sem dregin var inn í þetta sólkerfi af þyngdarafli Neptúnusar. Efri helmingur Tíamats, ásamt aðalfylgitungli hennar, varð að Jörðinni og Tunglinu hennar; neðri helmingur hennar, sem Mardúk braut sundur á annarri braut sinni, varð að Maldek, smástirnabeltinu, milli Mars og Júpíters.

Sitchin bendir á að í þessum atburðarás hafi Marduk flutt fræ lífsins til jarðar og gefið henni „líffræðileg og flókin frumform lífs sem engin önnur skýring er á fyrir fyrstu tilkomu þeirra.“ Hann segir að þegar mannkynið á jörðinni var rétt að byrja að hrærast við, hefði Marduk þegar þróast í plánetu með hátt siðmenningar- og tæknistig.

Samkvæmt Sitchin er Marduk fastur í stórri sporöskjulaga braut um sólina og snýr aftur á stað þar sem árekstur Júpíters og Mars átti sér stað á 3.600 jarðára fresti. Hann kallar Marduk „Tólftu reikistjörnuna“ eftir uppröðun Súmera til forna um sólkerfið, sem sýnir 12 himintunglanna — sólina, tunglið og 10 reikistjörnur.

Til frekari upplýsinga

Sjá eftirfarandi verk eftir Zecharia Sitchin: „The 12th Planet“ (New York: Avon Books, 1976), bls. 204, 210–34, 255–56; „Stiginn til himins“ (New York: St. Martin’s Press, 1980), bls. 88–90.

Heimildir

Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, Lost Teachings on Your Higher Self, bls. 284–86.