Amaryllis, Goddess of Spring/is

Gyðjan Amaryllis er andi vorsins. Þessi fagra gyðja náði tökum á hugarsviðinu og höfuðskepnu (náttúruöndum) loftsins og fékk fyrir vikið kraft til að upplífga þá mótunarþætti í vitund mannsins sem leiða til uppfyllingar guðlegrar forsjónar hans. Amaryllis felur í sér græna og gullna útfellingarlogann sem dregur fram og framkallar kraft sköpunargáfu Alfa og Ómega.

Þeir englar og náttúruandar sem þjóna með Amaryllis eru gagnteknir af anda upprisulogans sem framkallar endurfæðingu í náttúrunni og aðstoðar hvern einstakling við að sigrast á síðasta óvininum sem er dauðinn. Vegna hollustu hennar við heilagan anda í náttúrunni hefur Guð umbunað vorgyðjunni með miklum krafti Krists. Höfuðskepnur jarðar, lofts, elds og vatns dýrka þessa dóttur sólarinnar og fylgja henni heimshornanna á milli og sýna fegurð ástar hennar á öllu sem lifir.

Amaryllis segir:

Ég vek upp í huganum þessar loftkenndu hugsanir sem eru í ætt við ríki náttúruandanna – hina fallegu, bylgjóttu loftanda (sylfur) í loftinu, dverga og náttúruanda jarðar í annasamri iðju sinni, hinum helga eldi eldheitra salamandra og bylgjurnar í undursamlegum vatnadísum. Allt þetta miðlar mannkyninu eina hlið af fjórþættu eðli Guðs náttúrunnar.

Í birtu formi, það sem maðurinn sér, það sem handverksmenn vinna með, allur mótanleiki og jafnvel harka demantsins er birtingarmynd angandi hugsana Guðs, hugsanir sem tindra af ljóma og undrun, hugsanir sem streyma tignarlega út í ríki náttúrunnar, skóga og akra, árstrauma og himin og ský, allt endurspeglast í samhljómun óendanlegs samræmis.

Leyfið mönnum því að læra hvernig þeir geta líka gert eins og hinir örsmáu náttúruandar, hoppað frá blómamynstri til blómamynsturs; verið meðvitaðir í hjarta rósar, fundið ilm hennar, lit hennar og mjúkan satíngljáa blaða hennar; hvernig þeir kunna að gleðjast yfir innstreymi náttúrulegs lofts og geisla hinnar hlýnandi sólar; hvernig þeir geta fundið fyrir birtingarvakningu innra með sér, vakningu birtingarmyndarinnar og fegurðartilfinningu.

Fegurð og kærleikur eru í angan blómanna og þegar blómin blakta í blíðviðri sveiflast þau til og frá, kinka kolli og tala um ástir. Leyfið mönnum að læra tungumál þeirra, tungumál hjartans. Og leyfið þeim að skilja þær ljóðrænu bugður sem eru dásemd sálarinnar þar sem hún býr í náttúruríkinu...

Hversu þakklátur ætti maðurinn að vera hinum dásamlegu verum á akri og skógi, litlu ósýnilegu verunum sem eru svo vitrar og svo einarðar í eigin blessuðu viðleitni til að teppaleggja ást og prýði sem gleðja augu mannsins!

Hversu dásamlegur er stöðugleiki náttúrunnar! Árstíð eftir árstíð koma þessar örsmáu verur fram sem annars gætu svo auðveldlega orðið einhæfar hringrás birtingarmyndarinnar, en þær gera það af nákvæmni og gleði, og hjörtu þeirra fyllast löngun til að vera manninum til þjónustu.

Og hvað um mennina sem eru gerðir í æðstu mynd, mynd Guðs? Sjá hvernig hugsanir þeirra spilla öllum hinum fögru mynstrum náttúrunnar. [Þar má nefna] böl svívirðilegrar skordýrasköpunar, böl eyðileggjandi þyrnimynstra sem birtast einnig í ríki náttúrunnar vegna þess að náttúran hefur tekið á sig þá þætti mannlegrar grimmdar og ótta. Megi mennirnir verða þess áskynja að eftir því sem þeir bæta hugsanir sínar, þá mun náttúran tjá sig ríkulegra og fullkomnar, þannig mun fegurð og fullkomnun klæða heiminn dýrðlegar í kosmíska undrið sem er eðli Guðs sem skellur á, hellist yfir, ilmurinn frá Sólinni á bak við sólina.

Megi mennirnir dreyma um bláan himin og óttaleysi. Megi þeir þá að dreyma um að sveiflast í þessum kosmísku ballettum eins og litlu verurnar gera. Og megi þeir skilja að fallega stökkið frá blómi til blóms er eins og maðurinn, í pínulitlu náttúruandagervi, væri með vængi humluflugu, gæti flogið og flogið frá blómi til blóms, svo mildur og sannfærandi var traust hans á miskunn Guðs og þessara skepna sem streymir út úr hverri svitahola. Þeir hafa trú á undrum eigin líkama og veru sinna, sinn eigin huga til að helga sig stöðugleika og þjónustu við manninn.

Let gratitude flow from human hearts to the eternal God for the wonder of their bountiful service, without which the fruit of the earth could never come forth and garland the world with that mystic splendor of cosmic dew upon the grass.

Innri merking orðsins Amaryllis er: Gleðileg (merry - Mary/María) lilja Guðs, eða Alfa gleðileg (merry Mary/María) Guðs lilja.

Heimildir

Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Masters and Their Retreats, sjá “Amaryllis, Goddess of Spring.”