Cherub
(pl. Cherubin) Członek zakonu anielskich istot oddanych rozszerzaniu i ochronie płomienia miłości, dzierżącego miecz i sąd Rubinowego Promienia i Duch Święty. Stąd L<mały>ORD</mały> Bóg „umieścił na wschodzie [bramę] (bramę świadomości Chrystusowej) ogrodu Eden Cherubinów i płonący miecz które obracały się we wszystkie strony, aby strzec drogi Drzewa Życia”.[1]
Mimo to L<mały>ORD poinstruował Mojżesza, aby wykonał cheruby ze złota jako ogniska tych prawdziwych anielskich strażników ubłagalni arki przymierza.[2] Tradycyjnie Bóg mieszkał między cherubinami i przemawiał do Mojżesza z przebłagalni — ołtarza Obecności JAM JEST, którego Prawo wyryte na kamiennych tablicach było przenoszone w arce z miejsca na miejsce w ich wędrówkach po pustyni.
David opisuje LORD jadącego na cherubie, lecącego na skrzydłach wiatru.[3] Ezechiel przedstawia cherubiny jako czteroskrzydłe stworzenia o czterech twarzach, którym towarzyszą wirujące koła.[4] Cherubina można utożsamiać ze skrzydlatym „karibu”, „orędownikiem” w mezopotamskich tekstach, przedstawianym jako sfinks, gryf lub skrzydlata istota ludzka. W całym kosmosie mądrych i silnych cherubinów można znaleźć w różnych aspektach służby dla Boga i Jego potomstwa.
The cherubim guard the flame of the ark of the covenant between God and man, focused in the Great Central Sun. They keep the way of the Tree of Life, both in the City Foursquare and in every son and daughter of God. “And they rest not day and night, saying, Holy, holy, holy, Lord God Almighty, which was, and is, and is to come.”[5]
Sources
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, Saint Germain On Alchemy: Formulas for Self-Transformation.
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Masters and the Spiritual Path.