Gnana jóga

From TSL Encyclopedia
Revision as of 17:55, 27 September 2024 by Hbraga (talk | contribs)
Other languages:

Gnana jóga er ein af fjórum megin jógakerfum. Gnana jóga er leið sameiningarinnar við Guð með þekkingu.

Gnana jóga hentar best hinum íhugandi eða einlífis manni; það felur í sér sameiningu við Guð með upprætingu fáfræðinnar. Þekking byrjar auðvitað á sjálfsþekkingu. Gnana jóginn leitar þekkingar ekki aðeins með námi heldur með beinni andlegri reynslu á guðdóminum. Gnana jóga er líka leið til að greina á milli hins raunverulega og óraunverulega. Það fellur í annan fjórðung hinnar kosmísku klukku, hugræna fjórðunginn.

Kenning Shankara

Shankara, hinn mikli hindúadýrlingur og fræðimaður á níundu öld, skrifar með rödd gúrú-lærimeistarans sem ráðleggur lærisveininum:

Þar sem fáviskan hefur snert við ykkur finnið þið, sem eruð æðsta sjálfið, fyrir ánauð gervisjálfsins, sem eitt sér viðheldur hringrás fæðinga og dauða. Þekkingareldurinn, sem sundurgreiningin á milli sjálfsins og gervisjálfsins kyndir undir, eyðir fáfræðinni ásamt áhrifum hennar.“[1]

Gúrúinn kennir nemanda sínum fyrst um hinar fjórar stóru Vedic staðhæfingar.[2] Sú fyrsta er „Tat Tvam Asi“ („Það ert þú“), sem þýðir „Brahman þú ert,“ „Þú ert skapaður í mynd Brahman og líkan honum. Þessa staðhæfingu er hægt að setja í ljósvakalíkamann, fyrsta fjórðungi kosmísku klukkunnar.

Önnur yfirlýsingin er „Aham Brahma-smi“ („ÉG ER Brahman“). Þetta er staðfesting á meðvitaðri samsömun við hið mikla Guðs sjálf – Brahman. Þessi staðhæfing á heima í huglíkamanum, öðrum fjórðungi klukkunnar.

Þriðja staðfestingin er „Ayam A-tma Brahma“ („Þetta sjálf er Brahman“). Þetta æðra sjálf er ekki sjálf lægri langana. Þetta æðra sjálf brennur í brennandi löngun til að vera Brahman og þekkja æðra sjálfið sem Brahman. Þessi þrá er andlegi eldurinn sem brennir allar lægri langanir og skilur sálina eftir gegnsósa og gagndrepa í einni þrá, löngunina til að vera Brahman. Þessi staðhæfing er bundin við löngunar líkamann (geðlíkamann), þriðja fjórðung klukkunnar.

Fjórða staðfestingin er „Prajna-nam Brahma“ („Vitundin er Brahman“). Þessi mantra er staðfesting þess að öll líkamleg vitund sé Brahman. Það frelsar okkur frá óróleika skilningarvitanna fimm, frá freistingum holdsins. Það verndar musteri mannsins sem musteri Brahmans.

Fjórða staðfestingin á við efnislíkamann, fjórða fjórðung klukkunnar. Þegar hin líkamlega [umgjörð] hýsir Drottin, þá fylgja löngunarlíkaminn, huglíkaminn og ljósvakalíkaminn. Og fjórar hliðar pýramídans spegla loga Brahmans á miðaltari konungssalarins.

After the pupil has learned these affirmations and embodied them, the guru instructs his pupil to meditate on his real nature.

That which is ... devoid of name and form,... that which is infinite and indestructible; that which is supreme, eternal, and undying; that which is taintless—that Brahman art thou. Meditate on this in thy mind.[3]

Through this meditation, the disciple frees himself of the habits that bind him to the world. Piece by piece, he separates the real parts of himself from the unreal, like cream from milk.

The student next devotes himself to meditation on Brahman ... [until] there arises within him a mental state which makes him feel that he is Brahman.... With the deepening of meditation, the mind, which is a manifestation of ignorance and a form of matter, is destroyed, and ... the Brahman reflected in the mind is absorbed in the Supreme Brahman.... This unity, indescribable in words, is known only to him who has experienced it.[4]

This mystical union does not mean that the yogi loses his capacity to think or to exist. “The mind is destroyed” means that the lower mind is gradually displaced because the mind of the yogi is one with the Mind of God, which is infinite in capacity. More and more of the Mind of God is in him, and less and less of the lesser mind.

Krishna has this to say about jnana yoga: “When wisdom is thine, Arjuna, never more shalt thou be in confusion; for thou shalt see all things in thy heart, and thou shalt see thy heart in me.”[5]

Sjá einnig

Jóga

Heimildir

Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Masters and the Spiritual Path.

  1. Swami Nikhilananda, Hinduism: Its Meaning for the Liberation of the Spirit (London: Allen & Unwin, 1958), bls. 121.
  2. Ibid., bls. 124–25.
  3. Ibid., pp. 125–26.
  4. Ibid., pp. 126–27.
  5. Juan Mascaro, trans., The Bhagavad Gita (New York: Penguin Books, 1962), p. 64.