Translations:Saint Germain/96/is
Próklus viðurkenndi að uppljómun hans og heimspeki kæmu að ofan - hann taldi að guðleg opinberun til mannkyns bærist í gegnum sig. „Hann virtist ekki vera laus við guðdómlegan innblásturs,“ skrifaði lærisveinn hans Marínus, „því að úr munni hans streymdu viskuorð sem líkjast hinum þykkasta fallandi snjó; svo að augu hans geisluðu frá sér björtum ljóma og ásjóna hans var guðdómlega upplýst.“[1]
- ↑ Victor Cousin og Thomas Taylor, þýð., Two Treatises of Proclus, The Platonic Successor (London: n.p., 1833), bls. vi.