Verðirnir

Hluti af greinasafni um Hið falska helgivald

---

   Megingreinar    Falska helgivaldið Fallnir englar Andkristur

---

   Einstakir fallnir englar    Belsebúb Varmenni Lúsífer Samael Satan Höggormurinn ————— Peshú Alga

---

   Flokkur fallinna engla    Nefilím (Risarnir) Verðirnir Lúsíferar Höggormar Djöfladýrkendur Djöflar Synir Varmennis

---

   Greinar af hinu falska bræðralagi    Illúmínati Hið indverska svartbræðralag Bræðralag hins svarta hrafns Falskir gúrúar  

Verðirnir voru englar sem sofnuðu á verði sínum við Guð, yfirgáfu háleita guðlega stöðu sína (meðvitund) og féllu til jarðar vegna losta síns.

Verðirnir höfðu einu sinni deilt með hinum [Special:MyLanguage/Seven holy Kumaras|[Sjö heilögu Kúmerum]] himneskum stöðum hinna Stóra þöglu varða og Heimskennaranna sem verndarar hreinleika sálarinnar og þróunar ÉG ER-kynþáttarins. Hinir miklu þöglu verðir standa vörð um hreinleika Krists-vitundarinnar og Krists-myndarinnar sem sálir ljóssins eru skapaðar úr.

Sumir varðanna voru sendir af Guði til að fræða mannanna börn, samkvæmt apókrýfubók Fagnaðarársins 4:15. Þessir verðir féllu í kjölfarið þegar þeir fóru að búa með „dætrum mannanna“. G. B. Caird (Principalities and Powers) vitnar í Opinberunarbók Barúks sem segir að það hafi verið „holdlegt eðli mannsins sem varð ekki aðeins hætta fyrir hans eigin sál heldur leiddi til falls englanna. ref>A Dictionary of Angels, sjá „fallnir englar“.</ref>

Verðirnir og Enoksbók

Falli varðanna er lýst í Enoksbók sem gyðingar og kristnir menn héldu eitt sinn upp á. Þessi bók féll um síðir í ónáð á meðal áhrifamikilla guðfræðinga vegna umdeildra staðhæfinga hennar um eðli og verk fallinna engla.

Vandræðin hófust, samkvæmt Enoksbók, þegar himneskir englar og leiðtogi þeirra að nafni Samyaza fengu óseðjandi girnd á dætrum mannanna á jörðinni og óbærilega löngun til að geta börn með þessum konum. Samyaza óttaðist að stíga einn niður til dætra mannanna og þess vegna sannfærði hann tvö hundruð engla sem kallaðir voru verðir til að fylgja honum í för hans til að njóta lystisemda.

Síðan sóru englarnir eið og bundust heitmælum með „gagnkvæmum formælingum“ — bölvunum [ef út af skyldi bregða]. Þegar slíkur sáttmáli var innsiglaður var refsing fyrir svik úthlutað með ólýsanlegum hryllingi. Englarnir stigu niður og tóku sér konur á meðal mannanna. Þeir kenndu konunum galdra, særingar og spáfræði – rangfærslum á leyndardómum himinsins.

Konurnar eignuðust börn með þessum englum — illa risa. Risarnir átu upp til agna alla þá fæðu sem jarðarbúar gátu framleitt. Ekkert saddi svengd þeirra. Þeir drápu sér til matar fugla, dýr, skriðdýr og fiska. Ekkert var heilagt fyrir óhemjulegri matargræðgi þeirra. Fljótlega varð jafnvel hinn viti borni maður, „Homo sapiens“ að lostæti.

Samkvæmt sögunni útbjó illskufullur engill að nafni Azazyel skrautbúnað fyrir maka þeirra — eins og augnförðun og flott armbönd — til að auka kynþokka þeirra. Hvað mennina varðar kenndi Azazyel þeim „allar gerðir illvirkja“, þar á meðal að búa til sverð, hnífa, skildi, brynjur — öll tilskilin stríðstæki.

Þar, fyrir árþúsundum, útskýrði einhver tilkomu stríðs ekki sem plágu sem mennirnir fundu upp á eða plágur sendar af Guði, heldur sem hefndarverk fallins engils sem var sviptur valdi Guðs. Það felst í að maðurinn, fyrir tilverknað vélabragða, ánetjaðist stríðsleikjum hinna föllnu engla og leyfði sér að fremja þjóðarmorð til að verjast erkifjendum sínum.

Dómfelling yfir vörðunum

En það er meira í frásögn Enoks um verðina. Þegar jarðarbúar hrópa í örvæntingu gegn grimmdarverkunum sem hellt er yfir þá heyrir himinninn bænir þeirra. Hinir voldugu erkienglar — Mikael, Gabríel, Rafael, Súrýal og Úríel — skjóta málinu fyrir hönd jarðarbúa til hins hæsta, konungs konunga.

Drottinn skipaði Rafael að binda Azazyel á höndum og fótum. Gabríel er sendur til að tortíma „hóruungunum“, afkomendum varðanna – með því að eggja þá til sjálfstortímingar í gagnkvæmri slátrun. Mikael fékk svo heimild til að binda Samyaza og óguðlega afkomendur hans „í sjötíu ættliði undir jörðu, allt til dómsdags.“ Og Guð sendi flóðið mikla til að þurrka út hina illu risa, börn varðanna.

En á næstu kynslóðum (eftir að meginlandið Atlantis sökk) sneru risarnir aftur til að ásækja mannkynið. Sömuleiðis virðist sem að verðirnir muni hafa vald yfir manninum (á einhvern undarlegan óskilgreindan hátt) uns endanlegur dómur þessara engla kemur sem höfundurinn gefur í skyn að sé löngu tímabær.

Meginumtalsefni Enoksbókar er lokadómur þessara föllnu engla, varða, og afkomenda þeirra, hinna illu anda.

Verðirnir og risarnir

Biblían segir frá því að Enok "gekk með Guði, þá hvarf hann því að Guð tók hann.“ Við auðkennum hann í dag sem hinn uppstigna Enok meistara og hann snýr aftur til að afhjúpa samsæri hinna föllnu og gefa frekari útskýringar á kenningunum sem finna má í Enoksbók:

Skiljið, því, leyndardóminn sem er svo skýrt skrifaður í bókinni minni. Þessir verðir sem girntust dætur mannanna stigu niður, og saurguðust sjálfir og saurguðu heilaga engla. Þessar dætur mannanna voru einmitt þær sem voru afkomendur risanna – Risarnir sem höfðu stigið niður jafnvel fyrir komu varðanna fyrir að brjóta á sæði Guðs. Og í valdagræðgi sinni tóku þeir sjálfir sæði Guðs og sameinuðu það sæði dýra og mynduðu því hvorki guð né mann heldur djöfulinn holdi klæddan, jafnvel illu andana.

Þannig urðu þessar dætur sem voru afkvæmi [risanna] þungamiðja þess sem hefur verið kallað dýrslegt segulmagn — dýrslegi þátturinn í Homo erectus [hinum upprétta manni (frummanninum) sem var jafnvel dregið frá] segulmagni hinnar Miklu meginsólar sem er að finna í helgu sæði heilagra engla. Þannig, í leyfisleysi, reistu þessir föllnu englar holdshyggjuna til vegs og virðingar. Þeir sköpuðu ekki guð, ekki dýr, ekki mann, heldur það sem kallað hefur verið eins konar maður, mannkyn sem höggvið var út úr bergi ljóssins og þó hneppt í þrældóm lægri sköpunar.

Og hvaðan kemur hin lægri sköpun? Hún er líka afurð erfðatækninnar. Og þess vegna getur maður litið aftur og lengra aftur og uppgötvað þessa sjálfskipuðu sköpunarsinna (darwinista). Uppruninn lá í sjálfri illsku hjarta þeirra, þar sem þeir voru staðráðnir í að hneppa hið Krists-borna ljós í ánauð sem þeir risu gegn í forgörðum himinsins.

Þannig má finna stigsmun á milli uppreisnarmanna sem kallast hinir föllnu. Og verðirnir voru fulltrúar fyrir sína eigin stétt sem féll fyrir valdabrölti, helgispjöllum og guðlasti sem leiddi til misnotkunar sjálfs lífskraftsins.

Verðir samtímans

Fidel Castro (1950). Purity (Hreinleiki) og Astrea sögðu að „frumgerð (erkitýpa) varða sé persónugerð í Fidel Castro.“

Þessir föllnu eru á meðal okkar í dag í valdastöðum í kirkju og ríki sem frumkvöðlar í stríðs- og fjármálum, sitja í bönkum og í stefnumótandi ráðum sem ákvarða raunveruleg örlög mannkyns með fjöldatakmörkunum og erfðatækni, stjórn á orku og hrávörum, menntun og fjölmiðlum, og deila og drottna með hugmyndafræðilegum, sálrænum og stjórnarfarslegum aðferðum á öllum vígstöðvum. Þeir hafa frá upphafi spillt fyrir draumsýnum Guðs og manna. Þetta er fornt samsæri sem er enn með mannkyni jarðarinnar og mun vera með okkur þar til börn ljóssins fá hina sönnu þekkingu um sæði hins vonda og sæði sonar Guðs.

Verðirnir eru alltaf þeir sem eru efstir á listanum og á bak við tjöldin og þeir telja sig vera miklu betri en stétt risanna. Þá er að finna á meðal hinna ofurríku, valdakjarnans (elítunnar). Þeir álíta sig vera æðsta og besta erfðafræðilega stofninn á jörðinni. Það er engin spurning að verðirnir telja sig vera annan kynstofn — öðruvísi þróun og aðskilda frá öðrum og vera hafnir yfir litlu mennina fyrir neðan sig. Þeir álíta að litlu mennirnir séu aðeins peð í valdatafli þeirra.

Risarnir eru lægri gerð englaflokka og þá er helst a finna á meðal eftirlegukinda sem hafa svikið hinn Krists-borna uppruna sinn. Þeir finnast meira á sviðum vísinda, heimspeki, erfðatækni og fólksfjölgunarstjórnunar. Þeir leitast við að stjórna samfélaginu með sálrænum aðferðum, sameignarstefnu (sósíalisma), frjálshyggju og annarri hugmyndafræði; en verðir finnast einatt í valdastöðum, í fjármálum, innan lögspekinnar, í ríkisstjórn og í efnahagslífinu.

Verðirnir hafa, með orðum sínum og verkum, verið að gera usla á plánetunni okkar í langan, langan tíma — siðmenningu okkar, trú okkar og ef þeir gætu, sál okkar. Og svo, þar sem við gefum gaum að uppstignu meisturunum og leiðbeiningum þeirra, ættum við alltaf að gera okkur grein fyrir því að meginástæðan fyrir öllum kenningum og allri stefnu, öllum áminningum, öllum áköllunum og möntrufyrirmælum og ýmsum iðkunum sem við stundum eru til að vernda sálina gegn varnarleysi hennar gegn ævarandi illri meðferð geimvera, eftirbáta, varða og risa og vísindamanna þeirra sem hafa sjálfir fyrir löngu blandast inn í jarðarþróunina.

Afkomendur varðanna

Afsprengi sameiningu varðanna við dauðlega menn voru risarnir sem nefndir eru í Gamla testamentinu — til dæmis í sögunni um smaladrenginn Davíð konung og risann Golíat. Þessir risar eru afkomendur þessara voldugu varða sem eitt sinn gegndu stöðu á sama stigi og hinir miklu þöglu verðir. Það var á þeirra ábyrgð að halda ímynd hins kosmíska Krists fyrir alla þróun. Fall þeirra var því mikið og í dag eru þeir hinir voldugu og máttugu meðal þróunar jarðarinnar. Þau hafa mjög sterka líkamlega nærveru og þegar þeir forðast kynblöndun innan hjónabands halda þeir þessum mikla vexti.

Þetta eru óvinir Mikaels erkiengils. Þeir eru líka óvinir þínir. Og þú þarft að þekkja sjálfan þig, þekkja óvin þinn í sjálfshyggjunni, þekkja veikleika þína gagnvart persónudýrkun og dauðadýrkun, peningadýrkun og velgengnidýrkun þessara varða. Þeir láta í það skína að við ættum að hafa löngun til að vera eins og þeir — að klæða sig eins og þeir, að líta út eins og þeir, að taka þátt í valdi þeirra og umfram allt að fá viðurkenningu þeirra. Margir verja tugum endurfæðina í að reyna að fá viðurkenningu varðanna.

Sjá einnig

Risarnir

Fallinn engill

Enoksbók

Fidel Castro, einn af upprunalegu vörðunum

Heimildir

Archangel Gabriel, Mysteries of the Holy Grail

Elizabeth Clare Prophet, Fallen Angels and the Origins of Evil, bls. 8–12, 15, 87.