Lemuria/is

Kort sem sýnir Lemúríu þegar landið var víðfeðmast úr The Story of Atlantis and the Lost Lemuria (Sögu Atlantis og hinni týndu Lemúríu) eftir W. Scott Elliot. Kortin í þessari bók voru byggð á frumritum sem guðspekingurinn Charles W. Leadbeater hafði rannsakað í athvarfi meistaranna.

Kort sem sýnir Lemúríu á síðari tímum úr Sögu Atlantis og hinni týndu Lemúríu. Samkvæmt Scott-Elliot átti sér stað röð hamfara áður en álfan sökk endanlega.

Kort sem sýnir Atlantis þegar landið var víðfeðmast og minni heimsálfu sem var Lemúría þar sem nú er Kyrrahafið úr Sögu Atlantis og hinni týndu Lemúríu.

Kort sem sýnir heiminn eftir að megnið af Lemúríu hafði sokkið þar sem Atlantis var að mestu leyti enn ósnortið úr Sögu Atlantis og hinni týndu Lemúríu.

Kort sem sýnir heiminn eftir að megnið af Atlantis sökk, með leifarnar þekktar sem Poseidonis enn ósnortnar, úr Saga Atlantis og týnda Lemúríu.

Kort af Lemúríu úr The Lost Continent of Mu (Hið týnda meginland Mu) eftir James Churchward (1927). Þetta kort, byggt á lestri Churchward á fornum textum sem sýnir álfuna Lemúríu eins og hún var fyrir endanlega eyðileggingu hennar.

Mu, eða Lemúría, var týnda heimsálfan í Kyrrahafinu sem samkvæmt niðurstöðum James Churchward, fornleifafræðings og höfundar Hins týnda meginlands Mu, náði frá norðanverðum Hawaii eyjaklasanum 4.8 þúsund kílómetra suður til Páskaeyju og Fídjieyja og samanstóð af þremur landsvæðum sem teygja sig meira en átta þúsund kólómetra frá austri til vesturs.

Saga Churchwards um hið forna móðurland er byggð á heimildum sem skráðar eru á helgar töflur sem hann segist hafa uppgötvað á Indlandi. Með aðstoð æðstaprests í indversku musteri réði hann töflurnar. Á fimmtíu ára rannsóknaferli staðfesti hann innihald þeirra í frekari ritum, áletrunum og þjóðsögum sem hann rakst á í Suðaustur-Asíu, Yucatan, Mið-Ameríku, Kyrrahafseyjum, Mexíkó, Norður-Ameríku, Egyptalandi til forna og hjá öðrum siðmenningum. Hann áætlar að Mu hafi lagst í eyði fyrir um það bil tólf þúsund árum með hruni gashólfa sem héldu uppi álfunni.

Menning guðsmóðurinnar

Guðsmóðurdýrkunin, sem átti fyrir að liggja að verða áberandi á tuttugustu öld, var grunnurinn að siðmenningunni í Lemúríu — þeirri týndu heimsálfu sem sökk í Kyrrahafinu fyrir mörgum þúsundum ára. Þróun lífs í móðurlandinu og nýlendum hennar táknaði upphaflega niðurstigningu anda inn í efni á þessari plánetu. Hér, þar sem fyrstu kynþættirnir luku hringrás guðdómlegrar áætlunar sinnar á ekki einni gulöld heldur nokkrum sem náðu hápunkti sínum fyrir fall mannsins. Hinn karllægi geisli (niðurstígandi spírall andans) varð að veruleika í gegnum hinn kvenlæga geisla (uppstígandi spíral efnisins) í heimi formsins.

Í aðalmusteri Mu var logi hinnar guðdómlegu móður skrínlagður sem hnit fyrir loga hins guðdómlega föður með Gullborg sólarinnar í brennidepli. Með því að viðhalda hinum fornum helgisiðum með áköllum til logosins og kyrjun helgra tóna og mantra Orðsins héldu prestar og meyprestar hins helga elds kosmískum kröftum í jafnvægi fyrir hönd lífsbylgna plánetunnar. Í hinum fjarlægu nýlendum Mu voru eftirlíkingar af musterinu og loga-beini þess komið á fót sem helgidómum meyjarvitundarinnar og mynduðu þar með ljósboga milli jarðar og sólar. Hann var jarðtengdur í loganum að neðan sem og loganum að ofan sem miðlaði orku logosins sem er nauðsynlegt til að framkalla form og efni á efnissviðunum.

Langt umfram okkar eigin lítilfjörlegu dáðir urðu til miklar tækniframfarir á öldum samfelldrar menningar á Mu í gegnum alhliða samstöðu með hinni guðdómlegu móður en vitund hennar spannar lögmálin sem stjórna allri efnisbirtingu á jörðinni. Atgervi þjóðar sem helgaði sig ráðagerð Guðs á öllum sviðum sem opinberaðist í gegnum alsjáandi auga hans. Það sýnir til hvaða hæða siðmenning getur risið þegar móðurloginn er heiðraður og vegsamaður í hverju hjarta og verndaður og efldur í helgiskrínum tileinkuðum nafni hennar. Og það verður ljóst að fall mannsins úr náð var í raun afleiðing þess að hann féll frá dýrkun guðsmóðurinnar og misnotkun hans á orku sæðisfrumeindarinnar í brennidepli mænurótarorkustöðvarinnar sem reisir ljós móðurlogans í líkamanum.

Fall mannsins á Lemúríu

Fall Mu var því bein afleiðing af falli mannsins, sem náði hámarki hnignunarinnar í afhelgun helgidóma alheimsmeyjunnar. Þetta gerðist smám saman með tilslökunum við grundvallaratriðin, aðskilnaði frá heilögum anda og glötun hugsýnarinnar sem óhjákvæmilega leiddi af því. Blindaðir af metnaði og sjálfselsku hlúðu prestar og hofgyðjur ekki lengur að logunum; Þau rufu heit sín og vanræktu ástundun þessara helgu siða sem höfðu haldist óslitin í þúsundir ára — jafnvel á sama tíma og hinir heilögu englar héldu ævarandi vöku yfir hinnum sílogandi eldi sem brennur á altari hins hæsta Guðs.

Tilbeiðsla á tunglmóðurinni, skækjunni miklu sem nefnd er í Opinberunarbókinni, kom í stað tilbeiðslu sólmóðurinnar, konunnar sem Jóhannes sá „klædd sólinni og tunglið var undir fótum hennar, og á höfði hennar var kóróna af tólf stjörnum.“ Svartur kristal settur í blý og stein varð þungamiðjan fyrir afbökun móðurgeislans og tákn hinnar nýju trúar. Einn af öðrum voru innri hringir musterisreglanna brotnir með djöfladýrkun svartagaldri og reðurtilbeiðslu sem höggormarnir kenndu þar til algjörlega fölsk guðfræði þurrkaði út óspillt snið móðurdýrkunarinnar.

Verur utan úr geimnum og fallnir englar með afkáranlegum erfðafræðilegum vanskapnaði sínum spillti ífið á meginlandi Mu enn frekar, hæðst var að guðdóminum og brotið gegn helgum vísindum guðsmóðurinnar með því að taka þátt í stríðum guðanna.

Sökkvun Lemúríu

Eftir því sem á leið heyrðu íbúar Mu fyrstu gnýi hamfara. Altari afskekktustu nýlendanna voru fyrst til að steypast um koll. Þegar satanistarnir lögðu undir sig síðustu vígin – musterin tólf sem umlykja aðalmusterið – var kraftur ljóssins sem hinir trúföstu ákölluðu ekki nógu mikil til að halda álfunni á réttum kili.

Þannig sökk Mu að lokum vegna þunga myrkrsins sem börn hennar höfðu ákallað — og vegna þess að verk þeirra voru vond, sem þau héldu meira í hávegum en ljósið. Hún dalaði í skelfilegum fjölda eldsumbrota og sprengigosa og brennifórnirnar sem höfðu haldið uppi voldugri þjóð og voldugri siðmenningu voru ekki lengur til. Það sem hafði tekið hundruð þúsunda ára að byggja upp var rifið niður í kosmískri ládeyðu — afrek heillar siðmenningar sem féll í gleymskunnar dá, andleg-efnisleg þróun mannsins svipt úr ytra minni hans!

Missir loga guðsmóðurinnar

Eins hrikalegar og þessar hamfari voru fyrir milljónir sálna komust þær þó ekki í samjöfnuð við eyðileggingu brennidepla guðsmóðurinnar sem höfðu logað á altörum aðalmusterisins — lífgefandi eldur, merki guðdómleika hvers manns sem birtist að ofan sem að neðan. Því miður féll kyndillinn til jarðar sem hafði verið látinn ganga mann fram af manni. Hernaðarlist hinna föllnu, sem höfðu unnið nótt sem nýtan dag að framgangi hennar með ofstækisfullum ákafa, hafði náð tilgangi sínum: Móðurloginn var slokknaður á efnissviðinu.

Um tíma leit út fyrir að myrkrið hefði umvafið ljósið algjörlega. Þegar hið kosmíska ráð varð vitni að undanbrögðum kynstofnsins kaus það að leysa upp plánetuna þar sem fólk hafði yfirgefið Guð sinn; og þetta hefðu orðið örlög þess hefði Sanat Kumara ekki hlaupið í skarðið og boðist til að fara í sjálfskipaða útlegð frá Hesperus (Venus) til að varðveita logann fyrir hönd mannkyns og viðhalda ljósinu fyrir jarðarbúa þangað til mannkynið hefði snúið aftur til hinnar hreinu og óflekkuðu trúar hinna fornu forfeðra sinna.

Þrátt fyrir að altari guðsmóðurlogans hafi glatast á efnissviðinu þegar Mu sökk í sæ hefur guðinn og gyðjan Merú fest hinn kvenlæga geisla á ljósvakasviðinu í hinu upplýsta hofi þeirra við Títikaka-vatnið.

Paradísarmissir

Sálirnar sem fórust með móðurlandinu endurfæddust á berangri. Paradís þeirra týnd, þeir reikuðu um sandana þar sem frumefni þeirra voru greypt með tilskipun frá Drottni Guði „þá sé jörðin bölvuð þín vegna...“ Þar sem þeir mundu ekki eftir fyrri stöðu sinni og höfðu engin tengsl við hana — því þá skorti logann — sneru þeir sér að frumstæðri tilveru. Með óhlýðni við lögmál Guðs höfðu þeir fyrirgert sjálfstjórn sinni, rétti sínum til yfirráða og þekkingu sinni á ÉG ER-nærverunni. Þrígreindur logi þeirra minnkaði í aðeins ljósflökt og ljósin í musterum líkama þeirra slokknuðu.

Maðurinn, sem fannst ekki lengur í mynd Krists, varð ein af dýrategundunum (Homo sapiens -- hinn viti borni maður), dýr á meðal annarra dýra, hið guðlega vaxtarmegn hans innsiglaðist í þúsund daga kosmískrar sögu. Þannig hófst hin kvalafulla krókaleið þróunarferils mannsins sem hefur fært siðmenninguna á núverandi stig og sem ætlað er að ná hámarki á gullöld Krists-stjórnar og fullrar Guðs-birtingar.

Guðsmóðurloginn rís aftur

Árið 1971 mögnuðu tilbiðjendur hins helga elds sem þjóna í ytri athvarfi hins Stóra hvíta bræðralags móðurgyðjuloga Mu til hinnar efnislegu áttundar og jarðtengdu þar með hyrningarsteininn fyrir menningu vatnsberaaldar sem var innleiðsla hennar í síðasta áratug tuttugustu aldar. Enn og aftur hefur kyndillinn verið látinn berast; og að þessu sinni, fyrir náð Guðs og viðleitni mannsins, mun hann ekki fara forgörðum!

Rétt eins og tilbeiðsla á Guði sem föður hefur ráðið ríkjum í trúarlegum efnum í margar aldir, þannig mun staða Guðs sem bæði faðir og móðir vera metin að verðleikum á næsta tímaskeiði. Það mun vera grunntónninn að lífspeki og lífsháttum að hætti hinna uppstignu meistara. Þetta tímabil gefur fyrirheit fullkomnunar á útfellingu andans í efni er maðurinn nær tökum á frumþáttunum fjórum – eldi, lofti, vatni og jörðu – sem tákna fjögur svið tvíkynjaðrar vitundar Guðs sem hann verður að kunna skil á fyrir endurfund sinn við hið guðlega sjálf. Með tilbeiðslu á móðurhyggju Guðs og upphafningu í samfélaginu á hlutverkum hins kvenlæga þáttar guðdómsins, munu vísindi og trúarbrögð ná hápunkti sínum og maðurinn mun uppgötva anda Guðs sem hinn skrínlagða loga á altari eigin veru samfara því er hann uppgötvar efni Guðs í vöggu náttúrunnar. Þar að auki mun hann meðtaka hlutverk sitt sem lifandi Kristur — afkomandi hinnar guðdómlegu konu — þegar hann uppljómast af hinni guðdómlegu guðspeki.

Umbreyting á skrám um fallið

Í fyrirlestri sem var fluttur í San Díego, Kaliforníu, hefur hinn uppstigni meistari Ra Mu kallað eftir nemendum meistaranna að gefa áköll til að hreinsa annálana þar sem fall Lemúríu er skráð:

Úr djúpum hafsins er ég kominn, Ra Mu. Ég kem niður á þennan stað til að hreinsa skrár yfir Lemúríu. Þessi hreinsun á skrám undir Kyrrahafinu er nauðsynleg á þessari stundu til að jafna karma á strandsvæðinu og plánetukerfinu líka.

Við erum því þakklát fyrir að safnast með ykkur, sálum ljóssins, sálum Lemúríu. Hlutverk okkar á þessari stundu er að kalla ykkur til hjarta hins lifandi loga — fjólubláa loga heilags anda og Saint Germains. Við köllum til ykkar, ástkæru vinir, að gefa kraftmikil möntrufyrirmæli um að fjólubláa ljósið megi síga niður í djúp hafsins, hreinsa skrár [gömlu] álfunnar, hreinsa þessar heimildir undir yfirborði sjávar — og yfir hafinu áður en Lemúría sökk.

Mörg ykkar sem hafið safnast saman hér á þessari strönd voru viðstödd á tímum Lemúríu. Þið þekktuð sögu þess, þið þekktuð fjöllin. Þið sáuð líka stríð guðanna. Þið sáuð Lemúríu sökkva. Þannig séð eruð þið enn á lemúrískri grund og þar með hafið þið snúið aftur á staðinn til að leita úrlausnar. Úrlausnin er lausn guðlegs kærleika og sannarlega verður hún að ná allan hringinn á öllum 360 gráðum klukkunnar. ...

Synir og dætur Lemúríu og jarðarplánetunnar, ég ávarpa ykkur. Ég mæli fyrir því að þið drífið ykkur í því að gefa möntrufyrirmæli ykkar til fjólubláa logans til umbreytingar heimsins. Sérhver tilskipun til fjólubláa logans sem þið gefið stuðlar að stöðugleika, ekki aðeins á þessari ströndu heldur um allan heim. Ef þið gætuð séð inn í framtíðina, ástvinir, mynduð þið ekki hika við að gefa möntrufyrirmæli í marga tíma á dag um að fjólublái loginn afmái skrárnar sem hafa orðið til fyrir tilhlutan þeirra sem bjuggu á Lemúríu, sem lutu æðstu prestunum og þeim sem myrtu presta og meypresta á þeim tíma. ...

Á þessari stundu biðjum við ykkur um að fara með fjólublá möntrufyrimæli til fjólubláa logans um umbreytingu á annálum þar sem skráð er morðið á hinni guðdómlegu móður á Lemúríu. Þessi skrá ristir djúpt og það verður að hreinsa hana áður en konur geti sannarlega risið upp með myndugleika í fyllingu Krists-verundar þeirra og kvenleika. Þannig halda skrár Lemúríu aftur sálum á mörgum sviðum sem geta ekki notið sín vegna þess að skrám Lemúríu hefur ekki verið umbreytt.

Þannig er Kyrrahafsbrúnin nú staðurinn þar sem verður að breiða út fjólubláa logann, þar sem fjólublái loginn þarf að rista hafdjúpið og afmá þessar heimildir. Þegar þessar skrár eru afmáðar, ástvinir, verður umbreyting í samfélaginu þar sem miklar hofgyðjur úr fortíðinni koma fram á sjónarsviðið á ný, endurholdgast og lifa og hrærast með öðrum sem eru af kvenlæga geislanum til að jafna hinn karllægu og kvenlægu gildi og gera hina föllnu engla afturreka sem hafa sett sig gegn konunni og afkomendum hennar í gegnum þessar löngu, löngu, löngu aldir útlegðardóms.

Sjá einnig

Gullöld

Til frekari upplýsinga

Fyrir frekari kennslu um Lemúríu og fall þess, sjá Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Path of the Higher Self, volume 1 of the Climb the Highest Mountain® series, bls. 60–78, 411–14.

Sjá einnig James Churchward, The Lost Continent of Mu (1931; endurútgáfa, New York: Paperback Library Edition, 1968).

H. P. Blavatsky, The Secret Doctrine, I. bindi og II., (Pasadena, Ca.: Theosophical University Press, 1888, 1963), athugið efnisyfirlit fyrir tilvísanir í Lemúríu.

Heimildir

Pearls of Wisdom, 31. bindi, nr. 26, 12. júní, 1988.

Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Path of the Higher Self, volume 1 of the Climb the Highest Mountain® series, bls. 411–14.