Krishna
Krishna er guðleg vera, holdtekja guðdómsins, avatar, og hann er ein hin vinsælasta indverska hetja allra tíma. Hann hefur fangað ímyndunarafl og trúrækni hindúa alls staðar í sínum margvíslegu myndum – hvort sem það á við hann sem ærslafullt, uppátækjasamt barn, sem elskhuga smalastúlknanna eða sem vin og vitran ráðgjafa hins volduga stríðsmanns Arjúna.
Krishna er þekktur sem áttunda holdtekja Vishnú, annarrar persónu hindúaþrenningarinnar. Saga hans er sögð í Bhagavad Gita, vinsælasta trúarriti Indlands, samið á milli fimmtu og annarrar aldar f.Kr. og hluti af hinum mikla indverska sagnabálki, Mahabharata.
Þegar við vottum Krishna hollustu okkar með möntru og helgum söng opnum við hraðbraut kærleika okkar að hjarta Krishna og hann opnar bakaleið þjóðvegarins. Hann endursendir okkur margfalt hollustu okkar.
Hinn sögufrægi Krishna
Sumir fræðimenn líta á Krishna sem sögulegan einstakling sem lifði um 650 f.Kr Sanskrítarfræðingurinn David Frawley telur að stjarnfræðilegar heimildir í hindúatextum sem og nýlegar fornleifafundir sýni að Krishna hafi verið uppi að minnsta kosti allt frá 1400 f.Kr Samkvæmt hindúahefðinni fæddist Krishna árið 3102 f.Kr, sem er upphaf nútímaaldar, þekkt sem öld Kali Yuga — átakaaldar.
Nafnið „Krishna“ er dregið af sanskrítarorði sem þýðir „svartur“ eða „dökkblár“. Hann er oft sýndur með dökka húð — stundum bláa, stundum blásvarta eða svarta.
Við fáum upplýsingar um Krishna úr ýmsum hindúaritum. Þær segja frá ítarlegum atburðum úr lífi Krishna, þar á meðal fyrstu árum hans sem ódæls barns og ástúðlegs unglings. Flestir fræðimenn telja að þessar sögur séu fegrun og skreyting á hinum sögulega Krishna. Hér eru nokkrar af þeim helstu sem sagt er frá.
Bernska og æska
Krishna fæddist í héraði sunnan við Delhí á Indlandi. Fyrir fæðingu hans heyrðist rödd af himni sem spáði því að hann muni tortíma frænda sínum, hinum illa konungi Kamsa. Strax eftir fæðingu Krishna laumar faðir hans, með guðlegri íhlutun, nýfædda barninu í öruggt skjól til að búa meðal kúahirða.
Kamsa reynir að drepa Krishna með því að senda böðla sína og djöfla til að slátra öllum sveinbörnum. En barnið Krishna drepur þessa djöfla á undraverðan hátt, einn eftir annan. Sem barn er Krishna alinn upp af Nöndu, leiðtoga kúahirðanna, og konu sinni Jasódu.
Sanskrítarorðið fyrir kúahirði er „gópas“. Kvenkyns kúahirðar eru „gópís“. Gópala og Góvinda eru nöfn sem vísa til Krishna sem ungs kúahirðis. Gopala þýðir „verndari kúanna“ og Govinda þýðir „sá sem þóknast kúnum og skilningarvitunum.“ Við gerum okkur grein fyrir því að þetta er táknrænt fyrir Krishna sem verndara allra sálna og einnig þess sem örvar og virkir andleg skilningarvit okkar.
Rithöfundurinn David R. Kinsley dregur upp mynd af Krishna barninu:
Líf Krishna gefur til kynna frelsi hins guðdómlega. Sem barn er Krishna hvatvís. Hann bröltir um kúahirðaþorpið með eldri bróður sínum, leikur sér við sinn eigin skugga, veltir sér í rykinu, dansar til að fá armböndin sín til að klingja, borðar óhreinindi þrátt fyrir viðvörun móður sinnar, hlær með sjálfum sér eða situr hljóðlega niðursokkinn í sitt eigið hugarflug. Krishna ver tímanum í leik, fylgir hverri hugdettu, er ótútreiknanlegur og gleður alla kúahirðabyggðina.[1]
Sem drengur hafði Krishna gaman af hrekkvísum brellum eins og að stela smjöri. Þetta er sagan af smjörþjófnaði Krishna sem byggir á frásögn A. S. P. Ayyar í bók sinni Sri Krishna, ástin í mannkyninu.
[Krishna] átti fjölda vina meðal kúahirðaættflokks Nanda. Gópí-smalastúlkurnar gáfu Krishna nýlagað smjör, en það var aldrei nóg fyrir hann og vini hans. Þannig að hann fór inn í hús þeirra með vinum sínum og tók eins mikið smjör og hann vildi og úthlutaði því.
Margar kvartanir bárust til móður hans. Hún ávítaði hann og bað hann að taka eins mikið smjör og hann vildi úr eigin húsi, en hún vildi ekki gefa honum nóg fyrir alla vini hans. En Krishna sagði móður sinni að smjörið sem hann tók laumulega úr hinum húsunum væri sætara á bragðið!
Stundum náðu gópí-smalastúlkurnar honum þegar hann var að taka smjörið og slógu hann með þeytingstöngunum. Hann tók við höggunum án þess að kippast við. Það fékk hinar hjartblíðu gópíu-smalastúlkur til að bæta fyrir hörku sína með því að gefa honum eins mikið smjör og hann vildi fyrir sjálfan sig og vini sína. Krishna varð þekktur sem „Krishna með ferska smjörið“.
Smjörið sem eftir var eftir að Krishna hafði fengið sér smjör hafði fínni bragð og var mjög eftirsótt meðal kaupenda. Þeir borguðu fúslega tvöfalt verð og börðust um það. Gopí-smalastúlkurnar fóru núna að kvarta yfir því að Krishna fór ekki heim til þeirra og fékk sér smjör. Margar gópíu-smalastúlkur horfðu með mikilli ánægju á bak við dyr þegar Krishna og vinir hans fengu sér smjörið.[2]
Ayyar segir að táknræna merking þessa sé sú að tilbiðjendur hafi dálæti af því að horfa á Drottin þiggja fórnir þeirra.
Smjör er hindúum kært. Hreinsað smjör, kallað „ghrita“ eða „ghee“, er eldsneytið í smjörlömpum sem notaðir eru í trúarlegum athöfnum hindúa. Fyrir hindúa táknar ghee uppljómun og andlegan skýrleika. David Frawley bendir á að orðið „Kristur“, dregið af gríska orðinu „Christos“ (sem þýðir smurður), sé tengt sanskrítarorðinu „ghrita“.[3] Þannig táknar samspil hins dýrlega barns Krishna og vina hans samband Guðs og sálarinnar á vegi bhakti jóga, leið sameiningar við Guð með kærleika. Kinsley útskýrir samanburðinn:
Sem ungbarn og barn er Krishna aðgengilegur. Sérstaklega sem ungbarn (en einnig sem unglingur og elskandi) á Krishna að vera dáður og umvafinn. Hann á að nálgast af þeirri nánd sem foreldri nálgast barn.
Guð, sem opinberar sig sem ungbarn, býður manninum að losa sig við formsatriði og óhóflegan virðuleika og koma til sín opinskátt og njóta sín í nánum samskiptum. Þetta yndislega, fallega barn, sem öll hindúahefðin elskar svo mikið, krefst ekki þrælslundar, viðhafnar og lofgerða þegar menn nálgast það. Einfaldleiki hans, töfrar og sjálfssprottinn ungæðisháttur kallar fram náin viðbrögð foreldra.[4]
Á bernsku- og æskuárum Krishna sendir hinn illi Kamsa fjölmarga djöfla til að drepa Krishna. En Krishna afgreiðir þá alla snöfurmannlega af leikandi hugprýði. Ein frægasta uppákoma Krishna er bardagi hans við marghöfðaða höggorminn Kalíju. Kinsley segir frá:
Kalýja býr í nálægum læk og hefur eitrað vatnið þar, sem veldur dauða margra nautgripa. Krishna kemur á vettvang, kannar aðstæður, klifrar upp í tré og stekkur út í eitraða vatnið, þar sem hann byrjar að setja agn fyrir skrímslið með því að synda og leika sér þar. Reiður Kalýja kemur upp úr bæli sínu undir vatninu og bardaginn hefst.
Kalýja virðist fyrst ná yfirhöndinni og nær tangarhaldi á Krishna. En Krishna er bara að glettast við hann. Hann losar sig úr fjötrum Kalýja og byrjar að hringsóla um djöfulinn þar til höfuð höggormsins fer að síga af þreytu. Krishna sér tækifærið og stekkur á höfuð höggormsins og byrjar að dansa. Með því að trampa taktfast með fótunum traðkar Krishna óvin sinn niður til undirgefni.
Barinn og blóðugur eftir dans Krishna játar Kalýja loksins sig sigraðan og leitar hælis í miskunn Krishna. Krishna, að sárbeiðni eiginkvenna Kalýju, veitir honum lífið en sendir hann í útlegð á eyju í hafinu ... Hið volduga barn Krishna er ósigrandi.[5]
Krishna og gopí-smalastúlkurnar hans
Sem unglingur er Krishna ímynd gleði, náðar og þeirrar yfirnáttúrulegu fegurðar sem heillar alla sem sjá hann. Hann leikur á flautu sína og töfrar hennar heilla gópí-smalastúlkurnar. Þegar þær heyra hljóm flautu hans hætta þær því sem þær hafa fyrir stafni og hlaupa til Krishna. Handanlægur hljómur flautunnar raskar jafnvel ró guðanna! Kinsley segir:
Öll sköpunin getur ekki einbeitt sér að neinu nema hljómi flautunnar ... Hljómur hennar stöðvar skyndilega vélræna, venjubundna virkni mannsins sem og fyrirsjáanlegar hræringar náttúrunnar ... Hljómur flautu Krishna er meira en laglína. Hann er köllun. Hann kallar sálir aftur til Drottins síns. [6]
Mestur kærleikur ríkti milli Krishna og Radha, fegurstu smalastúlkunnar. Radha er ímynd hreinnar hollustu og guðlegrar sælu. Krishna er henni allt. Sumir telja hana vera holdtekja Lakshmí, maka Vishnús sem sór þess eið að vera með honum í öllum holdtekjum hans.
Ást Krishna á smalastúlkunum og ást gópí-smalastúlknanna á honum er táknræn fyrir hið guðdómlega kærleikssamband milli Guðs og sálarinnar, gúrúnsins og chela-nemans. Eins og gópí-smalastúlkurnar þrá Krishna, þráir sálin Guð.
Síðari ár
Þegar Krishna verður ungur maður snúa hann og bróðir hans aftur til borgarinnar og drepa hinn illa konung Kamsa. Krishna fer síðan til vesturstrandar Indlands og stofnar virkisborg í Dwarka. Eins og siður var á þeim tíma á hann stórt kvennabúr og eignast mörg börn.
Í upphafi mikils stríðs biðja báðir stríðandi fylkingar Krishna um aðstoð. Hann lánar her sinn öðrum megin og þjónar sem vagnstjóri hinum megin. Krishna er vagnstjóri hins mikla stríðsmanns Arjúna, vinar hans og lærisveins. Í aðdraganda bardagans fræðir Krishna Arjúna um fjórar leiðir til sameiningar við Guð. Bhagavad Gíta segir frá samræðum þeirra.
Eftir stríðið snýr Krishna aftur til Dwarka. Dag einn byrja borgarbúar að drekka og berjast. Eins konar brjálæði grípur þá og þeir slátra hver öðrum. Krishna hörfar inn í skóginn. Veiðimaður ruglar honum saman við dádýr og skýtur hann í hælinn, eina viðkvæma blettinn á honum. Krishna deyr af þessu sári.
Krishna og Arjúna
Bhagavad Gíta þýðir "söngur Guðs". Hún er rituð sem samræða milli Krishna og Arjúna. Krishna lýsir sjálfum sér sem „Drottni alls sem andar“ og „Drottni sem dvelur í hjarta allra vera,“ sem merkir þann sem er sameinaður Guði, þann sem hefur náð þeirri sameiningu sem er Guð. Hann segir: „Þegar góðmennskan dofnar, þegar illskan eykst rís andi minn á jörðu. Á hverju tímabili kem ég aftur til að frelsa hina heilögu, til að eyða synd syndarans, til að koma á réttlæti.“[7]
Arjúna er vinur og lærisveinn Krishna. Umgjörðin er aðdragandi mikils bardaga til að ákvarða hver muni stjórna ríkinu. Krishna á að vera vagnstjóri Arjúna. Rétt áður en bardaginn hefst hikar Arjúna því hann verður að berjast við og drepa sína eigin frændur. Krishna útskýrir fyrir Arjúna að hann verði að fara í bardagann vegna þess að það er dharma hans — skylda hans eða tilgangur tilveru hans. Hann tilheyrir stríðsmannastéttinni og hvað sem öðru líður verður hann að berjast.
Hin hefðbundna túlkun hindúa á bardaganum er tvíþætt. Í fyrsta lagi táknar baráttan þá togstreitu sem Arjúna verður að eigast við til að uppfylla dharma sitt og endurheimta ríkið. Í öðru lagi táknar baráttan stríðið sem hann verður að heyja innra með sér milli góðra og illra afla — æðra og lægra eðlis síns.
Krishna fræðir Arjúna um fjögur jógakerfi, eða leiðir sameiningarinnar við Guð, og segir að iðka eigi allar jógaleiðirnar. Jógakerfin fjögur eru þekking (jnana jóga), hugleiðsla (raja jóga), vinna (karma jóga) og kærleikur og tilbeiðsla (bhakti jóga). Með sjálfsþekkingu, með hugleiðslu um Guð innra með sér, með því að vinna verk Guðs til að jafna karma og auka gott karma og með kærleiksríkri tilbeiðslu uppfyllum við fjórar leiðir hinna fjögurra lægri líkama — minningalíkamans, hugarlíkamans, löngunarlíkamans (geðlíkamans) og efnislíkamans.
Kristur og Krishna
Í Bhagavad Gita segir Arjúna við Krishna: „Ef þú, ó Drottinn, telur mig færan um að sjá það, ... opinberaðu mér óbreytanlegt sjálf þitt.“[8] Þegar Krishna opinberar guðdómlega veru sína fyrir Arjúna, sér Arjúna allan alheiminn inni í Krishna. Byggt á þessum kafla hafa margir ályktað að Krishna sé æðsti Guð og æðsti Drottinn. Og auðvitað er hann það. En rétt eins og Drottinn Jesús lýsti sig aldrei yfir að vera eini sonur Guðs, þá lýsti Drottinn Krishna því aldrei yfir að vera eini æðsti Guð eða æðsti Drottinn.
Ég trúi því að Drottinn Krishna hafi opinberað sig fyrir Arjúna sem holdtekju Vishnús, annarrar persónu austur- og vesturþrenningarinnar. Krishna opinberaði guðdóm sinn svo að við öll, sem Arjúnar, sem lærisveinar, gætum séð markmið guðdómleika okkar fyrir framan okkur. Sá sem hefur náð einingu við Guð er sannarlega orðinn sá Guð. Það er engin aðskilnaður.
Ég sé Arjúna sem frumgerða sál hvers og eins okkar og Krishna sem vagnstjóra sálar okkar. Krishna er eitt með æðra sjálfi þínu núna, þínu heilaga Krists-sjálfi. Ímyndaðu þér Drottin Krishna í holdtekju sinni sem Vishnú (Alheims-krist) sem æðra sjálf þitt. Sjáðu hann í stöðu þíns heilaga Krists-sjálfs á Korti af guðdómlega sjálfs þínu sem meðalgöngumaður milli sálar þinnar og ÉG ER-nærveru, vagnstjóra þinn alla ævi. Hann mun aka þeim vagni með þér þar við hlið sér alla leið aftur til Megin-sólarinnar. Hægt er að líta á Drottin Krishna sem hið „heilaga Krishna-sjálf“ þitt, ef svo má að orði komast. Hann getur sett nærveru sína yfir hvern og einn.
Hugmyndin er Guðs-samsömun. Við höfum ímynd af okkur sem menn. Guð stígur niður í holdtekju avatars og þannig sjáum við hvað var upprunaleg frumgerð okkar, hvað við áttum að vera, hversu langt við höfum villst frá þessari holdtekju Guðs. Hvað sjáum við í okkur sjálfum sem er ekki lengur ásættanlegt þegar við sjáum okkur sjálf í speglinum og horfum í þann spegil og sjáum Krishna, sjáum Jesú Krist, sjáum Gátama Búddha? Við förum að sjá mjög fljótlega að það er ýmislegt sem við getum einfaldlega losað okkur við.
Drottinn Krishna getur sameinað nærveru sína við hið heilaga Krists-sjálf þitt og margfaldað sig milljarð sinnum milljarð. Samt er aðeins einn Krishna, ein alheims-Krishna vitund. Þetta er eitthvað sem þú munt skilja þegar þú samstillir þig við Krishna. Hann er bæði alheims Guðs-vitund og alheims Krists-vitund. Þýðir það að Jesús sé það ekki? Auðvitað ekki. Þýðir það að Gátama sé það til? Auðvitað ekki.
Þetta er hinn mikli leyndardómur brotningu brauðsins við síðustu kvöldmáltíðina, að hver mylsna og hver biti jafngildir öllu brauðinu. Drottinn okkar og frelsari Jesús Kristur er ímynd alheims Krists-svitundar. Sama á við Drottin Maitreya, Drottin Gátama, Drottin Sanat Kumara, Dhýani Búddhana. Drottinn Krishna og Drottinn Jesús kenna okkur veg guðdómleikans og sonarhlutverksins, hvors um sig. Og þeir — ásamt ótalmörgum himneskum hersveitum sem hafa áttað sig á Krists-vitundunni, Búdda-vitundinni og Krishna-vitundinni — eru með okkur á hverri stundu til að sýna okkur hvernig við getum orðið eins og þær eru: Guð-frjálsar verur sem uppfylla hlutverk okkar, þar sem við erum hluti af hinum leyndardómsfulla líkama Guðs.
Hinir uppstignu meistarar og allir herskarar sem mynda himneska helgivaldið eru örugglega ekki í samkeppni hver við annan um „hver er mestur í guðsríkinu.“ Þeir vita að einn dropi í hafinu er jafn góður og allt hafið. Og þeir vita að Guð hefur brotið brauð lífsins svo að hver og einn á sínum tíma geti orðið allt brauðið — en aldrei útilokandi.
Heilun innra barnsins
Drottinn Krishna hefur heitið því að veita liðsjá við að lækna innra barnið þegar við syngjum möntrur og bhajan til hans. Beiðni hans er að við virðum fyrir okkur nærveru hans yfir okkur á þeim aldri þegar við upplifðum tilfinningalegt áfall, líkamlegan sársauka, andlegan sársauka, í þessari ævi eða á fyrrum æviskeiðum. Við getum beðið um að þessir atburðir í lífi okkar líði fyrir Þriðja auga orkustöðina okkar eins og glærur sem færast yfir skjá eða jafnvel kvikmynd. Metið aldurinn sem þið voruð á þegar áfallið varð. Sjáið síðan fyrir ykkur Drottin Krishna á þessum aldri – sex mánaða, sex ára, tólf ára, fimmtíu ára – og sjáið hann standa yfir ykkur og yfir öllu ástandinu.
Ef aðrar persónur eiga þátt í þessari sviðsmynd sem hafa valdið sársaukanum, sjáið fyrir ykkur nærveru Drottins Krishna yfir þeim líka. Farið með tilbeiðslumöntruna og sönginn þar sem þið úthellið svo miklum kærleika til Drottins Krishna að hann taki við ást ykkar, margfaldi hana í gegnum hjarta sitt, endursendi hana til ykkar og umbreyti þessari sviðsmynd og þessari minningaskrá. Ef þið sjáið Drottin Krishna færast yfir alla aðila vandamálsins, reiðina, álagið, getið þið komist í skilning um að þið getið staðfest í hjarta ykkar að það er í raun enginn veruleiki til nema Guð. Aðeins Guð er raunveruleiki og Guð setur nærveru sína yfir aðstæðurnar með persónugervingu sjálfs síns í Drottni Krishna.
Til frekari upplýsinga
Elizabeth Clare Prophet hefur gefið út hljóðupptökur af guðræknum lögum, Krishna: The Maha Mantra and Bhajans, sem hægt er að nota til að lækna sársaukafullar minningar. Fáanlegar hjá www.AscendedMasterLibrary.org.
Heimildir
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Masters and Their Retreats, sjá “Krishna.”
Fyrirlestur eftir Elizabeth Clare Prophet, “Krishna, the Divine Lover of Your Soul („Krishna, hinn guðdómlegi elskhugi sálar þinnar,“) 1. júlí 1993. Fáanlegur á www.AscendedMasterLibrary.org.
- ↑ Kinsley, The Sword and the Flute: Kālī and Kṛṣṇa, Dark Visions of the Terrible and the Sublime in Hindu Mythology (Sverðið og flautan: Kālī og Kṛṣṇa, Myrkar sýnir hins hræðilega og hins háleita í goðafræði hindúa) (University of California Press, 1975), bls. 13.
- ↑ A. S. P. Ayyer, Sri Krishna, The Darling of Humanity (Madras Law Journal Office, 1952), bls. 9-10.
- ↑ Frawley, „Gods, Sages and Kings“, bls. 222.
- ↑ Kinsley, bls. 18.
- ↑ Kinsley, bls. 22.
- ↑ Kingsley, bls. 39, 40, 33.
- ↑ Swami Prabhavananda og Christopher Isherwood, þýddu, Bhagavad Gita (Hollywood, Kalifornía: Vedanta Press, 1987), bls. 58; Juan Mascaro, þýðing, The Bhagavad Gita (New York: Penguin Books, 1962), bls. 61–62.
- ↑ Swami Nikhilanda, þýð., The Bhagavad Gita (New York: Ramakrishna-Vivekananda Center, 1944), bls. 254.