Sál

Guð er andi og sálin er lifandi vaxtarsproti Guðs. Krafa sálarinnar um frjálsan vilja og aðskilnað hennar frá Guði leiddi til að þessi vaxtarsproti seig niður í lága stöðu holdsins. Sáð er í vansæmd, sálinni er ætlað að rísa upp í vegsemd til fyllingar þeirrar guðdómlegu stöðu sem er hinn eini andi alls lífs. Sálin getur glatast; Andinn getur aldrei dáið.

Sálin er áfram fallinn vaxtarsproti sem verður að gæðast raunveruleika andans, hreinsuð í bæn og iðrun og snúa aftur til dýrðarinnar sem hún er sprottin úr til einingar við heildina. Þessi endurtenging sálar við anda er alkemíska hjónabandið sem ákvarðar hlutskipti sjálfsins og gerir það eitt með ódauðlegum sannleika. Þegar þessi helgisiður er uppfylltur krýnist æðsta sjálfið sem Drottinn lífsins og vaxtarmegn Guðs, opinberast í manninum, reynist svo vera allt-í-öllu.

Uppruni sálarinnar

Meistarinn Morya útskýrir uppruna sálarinnar:

Látum okkur nú ... sjá hvaða hluti hins óendanlega hefur orðið að veruleika á einmitt því kraftsviði sem þið kallið sjálf ykkar. Frækorn þessa sjálfs varð auðvitað að koma frá hinu mikla sjálfi Guðs því það er engin önnur uppspretta hvaðan það gæti komið. Á ferð í gegnum svið hinnar miklu frumeindar lífsins safnar fræ sjálfs-vitundarinnar saman ljósþráðum – þráð fyrir þráð, undnir og ofnir, ofnir og undnir um skurðpunkt vitundarinnar, orkusvið í uppbyggingu. Og fræið verður sál sem fædd er af sameiningu sjálfs andans við lífið. Og sálin er smækkuð sól sem snýst um meginsól Alheims-verundarinnar. ...

Svið Guðs-verundarinnar er hvirflandi frumeind sem kallast Alfa-til-Ómega. Upp úr hringiðu umskautunar þess er ÉG SÁ SEM ÉG ER, sæði sálarinnar er fætt. Og þegar það fer í gegnum hringrásir eindarinnar myndar það nýja skautun um miðjuna. Og rafeind sjálfsverundarinnar, ný sjálfsverund, fæðist. ...

Þegar Guð fjölgaði sjálfum sér aftur og aftur í ÉG ER-nærverunni (sem er einstaklingsmyndaður neisti verundarinnar), urðu fræin sem urðu að sálum – sálirnar sem varpað var frá sviðum andans – að lifandi sálum á sviðum efnisins. ... sálirnar sem komu fram söfnuðu saman efnisþráðum til að mynda starfstæki sjálfsverundarinnar í tíma og rúmi – hugann, minningarnar, tilfinningarnar sem bundnar eru við hið efnislega form. Þannig hulin holdi og blóði var sálin útbúin til að stýra í tíma og rúmi.

Sálarseturs orkustöðin

Dvalarstaður sálarinnar er í orkustöð sálarsetursins. Þessi orkustöð er staðsett á milli mænurótarstöðvarinnar og magagrófarstöðvarinnar (solar-plexus) sem er staðsett við naflann. Sálin er kölluð af Guði til að stíga upp hringstigann frá sálarseturstöðinni að leyndu hólfi hjartans þar sem hún mætir sínu ástfólgna heilaga Krist-sjálfi.

Í sálarsetursstöð sálarinnar á sér stað sjálfsþekking sálarinnar á hinu sanna sjálfi og ekki-sjálfinu. Hér er hin sjálfsmeðvitaða vitund um að hinn heili og óskipti sálar-persónuleiki sé að hluta til sameinaður í Guði og að hluta til samþættur við ekki-sjálfið. Bæði tilvikin eru afleiðingar af vali sem sálin hefur tekið á mörgum æviskeiðum.

Þeir sem hafa kynnt sér bardagalistir vita að orkustöð sálarsetursins er jafnvægispunktur líkamans; það er miðstöð chi, innri orku eða lífskrafts sem er nauðsynleg til viðhalds lífi. Það er kennt að frá þessari þungamiðju, eða lífsmiðstöð, dreifist chi til alls líkamans. Þetta er rétt að því leyti hvað efnisorku snertir því að vitund sálarinnar þjappar frjálslega saman þessari orku og dreifir henni um líkamann. Hins vegar er hjartað hinn endanlegi brennidepill og dreifingarstöð hins helga elds sem stígur niður frá ÉG ER nærveru (föðurins) yfir kristalstrenginn og stígur upp frá mænubotnsstöð Guðs-móðurinnar.

Innan frá sálarsetursstöðinni, jafnvægismiðjunni, veit sálin með innri innsæisþekkingu hvað ytri hugurinn getur ekki eða vill ekki horfast í augu við, hvað tilfinningarnar hindra af ótta við karmískar afleiðingar gjörða sinna út frá þeim staðreyndum (veruleika) sem liggja fyrir hendi. Sálin veit hvernig landið liggur. Hún þekkir fortíð, nútíð og framtíð. Sálin er alvitandi óháð andlegri innrætingu okkar og tilfinningalegri forritun í þessu lífi. Því miður minnkar samband meðvitaðs hugar við sálina sem hann hefur við fæðingu með mótun hugar- og geðlíkamans; samfelld dagleg beiting fjólubláa logans umbreytir hins vegar hindrunum milli meðvitundar og undirmeðvitundar, ytri vitundar hugans og innri vitundar sálarinnar.

Markmið sálarinnar

Markmið sálarinnar í þessu lífi er að rísa úr setu sinni í orkustöð sjöunda geislans upp í legu magagrófar orkustöðvarinnar; í þeirri stöðu verður hún að takast á við uppsafnaðar langanir og læra að stjórna tilfinningunum og geðlíkamanum á meðan hún tekst á við fyrri karmískar skrár. Með fordæmi Maríu guðsmóður verður hún að leggja tunglið og stjörnukort sitt að fótum sér. Besta, öruggasta og hagkvæmasta leiðin (jóga) til endurfundar við Guð er vígsla undir handleiðslu eins eða fleiri uppstigins meistara með áköllum til fjólubláa logans til að umbreyta fyrri syndaskrám og áköllum til Mikaels erkiengils sem verndara hennar.

Eftir að hafa staðist tilskilin próf í magagrófarstöðinni getur sálin haldið áfram skólun sinni í hjartastöðinni. Hér er miskunn og meðlíðan lexíurnar sem hún þarf að læra; hér verður að umbreyta harðneskju hjartans og því sem Búddha kallar umbreytingu hins miskunnarlausa hjarta sem næst með guðrækni og góðum verkum í þjónustu við lífið. Þegar sálin er tilbúin getur hún gengist undir prófraunir hins innri Búddha og innri Krists (mannsins) í orkustöð áttunda geislans, í forstofu hinnar tólf krónublaða orkustöðvar hjartans þar sem þrígreindi loginn logar á altarinu og innri Búddha er gúrú-meistari og innri Kristur er æðstiprestur.

Aðeins þegar sálin hefur staðist vígslur sínar hvað eftir annað í orkustöðvunum frá mænurótinni til hjartans getur hún haldið vegferð sinni áfram til sannrar sjálfsstjórnar í hálsi, þriðja auganu og hvirflinum. Orkustöðvarnar fyrir neðan hjartað eru umluktar „rafrænu belti,“ geymsla fyrir karma allra fyrri lífa okkar. Og sálin er jarðtengd í þessum karma-skrám, að miklu leyti afrakstur þeirra, eftir að hafa átt þátt í að skapa þær.

Og þannig opnar vatnsberasöldin langþráðan tíma tækifæranna fyrir sálina til að öðlast frelsun frá karma sínu og endurfæðingarhjólinu sem því fylgir. Leiðin til frelsunar hennar er hinn helgi eldur, nánar tiltekið sjöundi geislaþáttur heilags anda sem er fjólublái loginn.

Áköll og virk möntrufyrirmæli með fjólubláa loganum samkvæmt vísindum hins talaða Orðs umbreytir ójafnvægi sálarinnar, orkustöðvanna og fjögurra lægri líkamanna. Með slíkum gagntakandi aðgerðum getur sálin tengst geymsluskrám karma fyrri lífa sem og unnið í hnotskurn bug á andstöðunni gegn hinu sanna sjálfi sem er til staðar í dulvitundinni. Umbreyting þessara skráa og neikvæða karma er nauðsynleg til að frelsa sálina.

Að lokum, þegar umbreytingunni er lokið endurheimtir fjólublái loginn jafnvægi yang og yin kraftanna, umskautun Alfa (karlkyns, eða plús, þáttar guðdómsins) og Ómega (kvenkyns, eða mínus, þáttar guðdómsins) í allri vitund, verund og veruleika mannsins. Þetta þrekvirki er undanfari uppstigningarinnar og markmiðið sem Logaverðir Saint Germains stefna að daglega.

Innra barnið

► Aðalgrein: Innra barnið

Hinir uppstignu meistarar hafa vísað til sálarinnar sem barnsins sem býr innra með okkur. Sálfræðingar hafa nefnt sálina „innra barnið". Sálin undir einhverju öðru nafni er eftir sem áður sálin. Og við erum foreldrar hennar og kennarar, jafnvel þó og við séum jafnframt nemendur hennar.

Sjá einnig

Innra barn

Endurholdgun í búddhadómi

Endurheimt sálarinnar

Til frekari upplýsinga

Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Path of the Higher Self, 1. bindi úr Climb the Highest Mountain® ritröðinni, Bræðrlagsútgáfan, 2022, bls. 7–11.

Elizabeth Clare prophet, The Story of Your Soul: Recovering the Pearl of Identity.

Heimildir

Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Path of the Higher Self, 1. bindi úr Climb the Highest Mountain® ritröðinni, bls. 7, 8.

Pearls of Wisdom, 35. bindi, nr. 58, 29. nóvember, 1992.

Pearls of Wisdom, 38. bindi, nr. 29, 2. júlí, 1995.

Elizabeth Clare Prophet, “The Message of the Inner Buddha: On the Road to the Inner Buddha,” Pearls of Wisdom, 32. bindi, nr. 28, 9. júlí, 1989.