Ákall
Krafa, heimting, tilkall, kall eða skipun um að eitthvað komi fram eða verði að veruleika; þegar farið er fram á eitthvað; það að kalla á Drottin (summoning) eða Drottinn kallar á afkomendur sína. „Drottinn Guð kallaði á manninn og sagði við hann: Hvar ertu?“ (1M 3.9) „Frá Egyptalandi kallaði ég son minn.“ (Mt 2:15)
Að ákalla: að hækka róminn eða segja ákveðið eins og til að láta í sér heyra úr fjarlægð; að vekja mann upp frá dauðum, eða heimta mann úr helju, t.d. “Lasarus, kom út”; að tjá sig með háum og ákveðnum rómi; að kunngjöra eða að lesa upp hátt eða með myndugleika.
The call is the most direct means of communication between man and God, and God and man, frequently used in an emergency; e.g., O God, help me! Archangel Michael, take command!
The byword of the initiate is “The call compels the answer.” “He shall call upon me and I will answer him.” (Ps. 91:15) “They called upon the Lord, and he answered them.” (Ps. 99:6)
Sjá einnig
Heimildir
Mark L. Prophet og Elizabeth Clare Prophet, Vísindi hins talaða Orðs, Bræðralagsútgáfan.