AUM (ÓM)
AUM, ÓM (H-ome) [Sanskrít „Ég lýt höfði, ég meðtek, ég samþykki.“] Hið óhlutbundnasta og samt hið áþreifanlegasta tákn guðdómsins. Tæki til sjálfs-birtingar. Orð sem ber um það bil hina léttu orkutíðni orðanna Amen eða enska orðsins „I AM“ (ÉG ER); nafn Guðs.
Hver stafur stendur fyrir ákveðinn þátt guðdóms okkar. A er dregið af Alfa sem er upphafið, skaparinn, uppruni vitundarvakningar í spíralþróun, uppruni vera. Það er knýikrafturinn. M er ÓM Ómega, niðurstaðan, viðhaldarinn og eyðandinn sem samþættir og sundrar forminu og formleysinu. Frá A til ÓM, er öll víðátta sköpunarinnar varðveitt. Og U í miðjunni ert þú, Raun-sjálfið, hinn smurði, hinn Krists-borni, Búddha ljóssins - þú í alheimsbirtingu, í sérbirtingu, þrenningin. Þetta er kraftur varðveislu og viðhalds, einbeitingar, sameiningarafl til auðkennis.
Serapis Bey segir:
Það er pulsandi hljóð um allan alheiminn sem hefur verið lýst sem heilögu AUM eða OM. Aðrir hafa nefnt það sem „Amen“: Það er hið óendanlega, sem hreyfist í gegnum hámark hins endanlega og titrar við hið óendanlega líf hins eilífa.[1]</ blokkatilvitnun>
Heimildir
Elizabeth Clare Prophet, The Great White Brotherhood in the Culture, History and Religion of America, 1. kafli.
- ↑ Serapis Bey, Dossier on the Ascension, kafli 5.